Reżyseria: Rafał Mierzejewski
Produkcja: Polska, 2007
Gatunek: dokumentalny
Czas trwania: 56 min.
Filmowy portret Janusza Głowackiego, pisarza, dramaturga, scenarzysty. Nikt dziś nie kwestionuje opinii, że “Rejs” według scenariusza Janusza Głowackiego i Marka Piwowskiego należy do najważniejszych polskich filmów. Do kanonu polskich filmów weszły także zrealizowane na podstawie scenariuszy Głowackiego: “Polowanie na muchy” w reżyserii Andrzeja Wajdy i “Trzeba zabić tę miłość” w reżyserii Janusza Morgensterna. Dwie książki Janusza Głowackiego otrzymały nominacje do nagrody Nike: “Ostatni cieć” (2002) oraz “Z głowy” (2005). “The Guardian” i “London Times” przyznały “Kopciuchowi” palmę najlepszej sztuki 1982 roku. “Antygona w Nowym Jorku” uznana została przez tygodnik “Time” za jeden z 10 najlepszych tekstów dramatycznych w 1993 roku, zaś sztuka “Home Section” znalazła się w antologii najlepszych amerykańskich dramatów lat 1995 – 96. Czy więc Janusz Głowacki z artysty polskiego stał się artystą amerykańskim? Świadczyć o tym mogą liczne nagrody (m. in.: nagroda Guggenheima, National Endowment for the Arts, American Theatre Critics Association Award, Hollywood Drama Logue Critic’s Award, Drama League of New York Playwriting Award, Joseph Kesserling Award, Nagroda Fundacji Jurzykowskiego, Premio Moliere, Le Baladin, Tony Cox Award). Sztuki Głowackiego wystawiane były na wielu europejskich scenach: “Kopciuch” miał premierę w Royal Court Theatre w Londynie, a grały go potem teatry od Nowego Jorku, Los Angeles, Las Vegas, Toronto, Sydney po Buenos Aires (nagroda Premio Moliere), Seul i Tajpej, zaś w Europie: Bonn, Praga, Warszawa, Marsylia, Moskwa, Petersburg, Kijów. Podobnie jest z “Fortynbras się upił” wystawianym w Londynie, Los Angeles, Nowym Jorku, Sarajewie, Moskwie, Krakowie. “Polowanie na karaluchy” reżyserowane było przez Arthura Penna (“Bonnie i Clyde”, “Mały wielki człowiek”) w Manhattan Theatre Club, z laureatką dwóch Oscarów Dianne Wiest i Ronem Silverem, zostało następnie wystawiona w Mark Taper Forum (Swoosie Kurtz, Malcolm McDowell), Alley Theatre in Houston, Wisdom Bridge Theatre, Chicago, Oregon Shakespeare Festival in Ashland i w ponad 50 teatrach amerykańskich i wielu europejskich (w przedstawieniu francuskim główną rolę grał Jean Louis Trintignant), przynosząc Głowackiemu wiele nagród, m. in. National Endowment for the Arts, nagrodę Guggenheima, nagrodę Stowarzyszenia Amerykańskich Krytyków Teatralnych w USA, i Hollywood Drama – Logue Critics Award. “Antygona w Nowym Jorku” napisana została na zamówienie waszyngtońskiego teatru Arena Stage. Następnie została wystawiona w Pradze, Petersburgu, Bonn, Yale Repertory, Atlancie, Nowym Jorku, (Vineyard Theatre), Mexico City, Chorwacji, Litwie, Estonii, i Paryżu (gdzie otrzymała nagrodę ‘Le Baladin’ i nagrodę studentów Sorbony dla najlepszej sztuki roku w Paryżu). “Antygona” została przetłumaczoną na ponad 20. języków i uznana przez tygodnik “Time”, podobnie jak “Polowanie na karaluchy” za jedną z dziesięciu najlepszych sztuk roku. “Czwarta siostra” prapremierę miała w tym samym czasie we Wrocławiu i Warszawie. Sztuka została wystawiona w ośmiu krajach i dostała pierwszą nagrodę na międzynarodowym festiwalu teatralnym w Dubrowniku.