Festiwal Filmowy EMIGRA 2018
Instytut Polski w Wilnie –
Didzioji 23, 30 maja 2018, 10.00 – 14.00
Gość specjalny Marek Lechowicz– filmowiec i poeta, autor filmu Wygrać z przeznaczeniem.
https://www.facebook.com/MajNadWilia/
WYGRAĆ Z PRZEZNACZENIEM– reżyseria Marek Lechowicz, 55 min., Polska 2015
Wygrać z przeznaczeniem– przedstawia historie 733 polskich dzieci, które w wyniku zsyłek syberyjskich znalazły swój dom na antypodach w Phaiatua w Nowej Zelandii. Jest to dokument fabularyzowany, którego dramaturgię dopełniają animacje obrazów Zdzisława Beksińskiego. Towarzyszy mu poezja Zbigniewa Herberta i muzyka skomponowana przez Roberta Chojnackiego.
ISOLAND– scenariusz i reżyseria Kuba WITEK, 45 min., Polska/Islandia 2017
Isoland – dokumentalny debiut nagrodzony miedzianą EMIGRĄ 2017 za oryginalny artystycznie, a jednocześnie bezpośrednio ludzki portret Polaków, którzy za swoją nową ojczyznę wybrali Islandię.
NIEOBECNY– reżyseria Agata Lewandowski i Romuald Mieczkowski, 30 min., Polska/Litwa 2017
Nieobecny – miał swój roboczy tytuł – Worotyński polski poeta z Wilna. Ten dokument poetycki nakreśla sylwetkę poety Sławomira Worotyńskiego (1942-1983), urodzonego w Nowej Wilejce, zmarłego tragicznie w Bielsko Białej, swoistego wileńskiego Wojaczka. Opowiada historię poety uniwersalnego, o wielkiej wrażliwości, który stworzył wyjątkowe wiersze, ale nie był w stanie żyć w realiach komunizmu Związku Radzieckiego. Warstwę epicką ukazującą Worotyńskiego we wspomnieniach rodziny i kolegów, uzupełniają wiersze czytane przez bohaterów filmu, a dopełnieniem wizualnej części są improwizacje muzyczne wybitnego jazzmana Jana Maksymowicza oraz ballada Krzysztofa Dziermy specjalnie skomponowana do wiersza Sławomira Worotyńskiego – Bieniakonie.
Zapowiedż – EMIGRA 2018
ŻOLNIERZE NIECHCIANI – reżyseria Piotr Latałło, Polska/USA 2018.
Jest to historia żołnierzy – ochotników Błękitnej Armii stworzonej we Francji, a później dowodzonej przez generała Hallera. Wielu z nich było młodymi ludźmi urodzonymi w USA, którzy nie znali języka polskiego, ale walczyli za marzenia swoich rodziców – polskich emigrantów. Po wojnie, gdy wrócili do Ameryki często jako inwalidzi, nie zostali uznani przez żaden kraj – ani prez Polskę ani przez USA, jako weterani wojenni.
