Kraj: Francja

Aktor filmowy, telewizyjny i teatralny.

Urodził się w 1985 roku w Pois-Bernard we Francji. Wychowywał się w Szwajcarii, gdzie pracowała jego matka. Uczył się na kursach Sztuk Dramatycznych w Genewie. Ukończył także Wyższą Szkołę Teatralną w Saint-Ettienne we Francji.

Zadebiutował na scenie w wieku 17 lat w sztuce “Improwizacja w Wersalu” w szkolnym teatrze. Po studiach rozpoczął pracę w teatrze Comédie de Saint-Étienne. Zagrał w spektaklach “5 clefs” Jeana-Paula Wenzela, Achillesa “Pentezylea” Heinricha von Kleista, “Potem” Jeana Dasté, “Wielka budowa” Elfriede Jelinek i “Grenlandia” Pauline Sales.

Związał się też z innymi teatrami w Szwajcarii. Pracował dla Théâtre Saint-Gervais w Genewie (“Grzegorz Dyndała” Moliera), w Comédie de Reims ( “Brak grawitacji” Ewalda Palmetshoffera, “Tak powiedział bardzo młody człowiek” Gertrude Stein ) oraz w Teatr du Trèfle w Poitiers (“Świecznik” Alfreda Musseta). W 2014 roku zagrał podwójną rolę w sztuce “Król Lear” Williama Sheakespeare’a.

Pojawiał się także na polskich scenach. Zagrał na deskach Teatru Komedia w farsie “Norma Fostera Premiera” w reżyserii Tomasza Dutkiewicza. Pojawił się też w spektaklu Krzysztofa Warlikowskiego “Kabaret Warszawski” w Teatrze Nowym na bazie tekstu Johna Van Drutena. Zaangażowany był także w trzy spektakle Teatru Jaracza w Łodzi – “Pierścień wielkiej damy” Norwida w reżyserii Tomasza Gawrona oraz w dramatach Gombrowicza “Kosmos” i “Kalinowe serce”.

Równolegle rozwijał swoją karierę filmową i telewizyjną w filmach i serialach francuskich. Zagrał w dramacie “Lepsze życie” Cédrica Kahna oraz serialu “Camping paradis”. Angażował się także w polskie projekty serialowe. Wystąpił w projektach: “Przepis na życie”, “Prawo Agaty”, “Belfer”. Pojawił się także w filmie “Noc Walpurgi” Marcina Bortkiewicza. W roku 2019 otrzymał także angaż do głównej roli w “Kurierze” Władysława Pasikowskiego, w którym wcielił się w rolę Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Prowadzi program “Rude Tube” na antenie kanału AXN Spin od roku 2012.

W 2013 roku wystąpił w kampanii reklamowej Społecznego Komitetu ds. AIDS promującej bezpieczny seks pt. “Kończ bez strachu”.

Polski reżyser, scenarzysta, aktor filmowy i pisarz.
Urodził się we Lwowie. Był synem dyplomaty Mirosława Żuławskiego. Często więc zmieniał miejsce zamieszkania w związku z pracą ojca. Podczas bombardowania Lwowa jako kilkuletni chłopiec odniósł poważne obrażenia i stracił wzrok w jednym oku. Po wojnie z ojcem przeniósł się do Francji i Pragi.
Żuławski studiował w paryskiej uczelni filmowej IDHEC, którą ukończył w 1959 roku. Studiował także filozofię na Sorbonie oraz Uniwersytecie Warszawskim.

Karierę rozpoczynał pracując z Andrzejem Wajdą przy filmach “Samson”,”Miłości dwudziestolatków” oraz “Popiołach”. Twórcy nie doszli jednak do porozumienia podczas produkcji “Jądra Ciemności”. Wajda – pomimo wspólnego wyjazdu do Stanów z Żuławskim – finalnie zrezygnował z projektu i wrócił do Polski.
Otwarty konflikt nastąpił jednak po premierze debiutu reżyserskiego Żuławskiego czyli “Trzeciej cżęsci nocy” z 1971 roku. Film oparty luźno na historii życia ojca reżysera został udramatyzowany. Wajda skrytykował narrację, co spowodowało ostrą reakcję Andrzeja Żuławskiego.

Kolejny film Żuławskiego “Diabeł” realizowany był jednak w ramach Zespołu Filmowego “X”, którym kierował właśnie Wajda. Film został oceznzurowany i otrzymał zakaz rozpowszechniana (trwający do połowy lat 80’ XX wieku).

Z powodu problemów z cenzurą wyjechał do Francji, gdzie zaczął tworzyć pierwsze zagraniczne filmy, a w tym między innymi – “Najważniejsze to kochać”, które odniosło duży sukces komercyjny.
Po powrocie do Polski zdecydował się na adaptację “Trylogii Księżycowej” według powieści swojego dziadka, znanego pisarza Jerzego Żuławskiego. Film był fantastyką, która miała rywalizować z “Odyseją Kosmiczną”. Pojawiły się jednak problemy z Ministerstwem Kultury, które nakazało zamknięcie planu. Ekipa próbowała walczyć z decyzją, jednak produkcję wstrzymano. Film został dokończony przez Andrzeja Żuławskiego w innej formie dopiero w roku 1988.

Po konflikcie z polskim ministerstwem wrócił ponownie do Francji, gdzie wyreżyserował “Opętanie”. Historia żony zdradzającej męża z monstrum zabijającym mężczyzn spodobała się widzom. Film zdobywa nagrody na festiwalach oraz świetne recenzje krytyków. Kolejne dwa filmy Żuławskiego “Kobieta publiczna” i ‘Narwana miłość” stanowiły luźne adaptacje “Biesów” i “Idioty” Fiodora Dostojewskiego. W ”Narwanej miłości” wystąpiła Sophie Marceau, późniejsza towarzyszka życia reżysera.

Andrzej Żuławski wraz z Sophie Marceau, zrealizowali w 1989 “Moje noce są piękniejsze niż wasze dni”, który spotkał się z negatywnymi opiniami widzów i krytyków. W 1991 w ramach koprodukcji francusko-niemieckiej Żuławski nakręcił “Błękitną nutę”, czyli autorską wizję 36 ostatnich godzin z życia Fryderyka Chopina.
Żuławski po zmianie systemu politycznego zdecydował się nakręcić w Polsce “Szamankę”. Film oparty na scenariuszu aktywistki i feministki Manueli Gretkowskiej. Bohaterka filmu stopniowo usidla nauczyciela uniwersyteckiego, wdając się z nim w niebezpieczną dla niego grę erotyczną skutkującą finałem, w którym kobieta pożera surowy mózg swojego kochanka. “Szamanka” wywołała wielki skandal i oburzenie.
W 2000 Żuławski zrealizował “Wierność” na podstawie powieści “Księżna de Cleves” Madame de La Fayette. Ostatni film reżysera to zrealizowana po wieloletniej przerwie adaptacją “Kosmosu” Witolda Gombrowicza.

Poza reżyserią Andrzej Żuławski pisał także książki. Stworzył dziennik pod tytułem “Nocnik”, w którym opowiada o okresie pomiędzy listopadem 2007 a listopadem 2008. Książka została wycofana ze sprzedaży po prawomocnym wyroku, który był wynikiem sporu sądowego wytoczonego przez Weronikę Rosati (pierwowzoru głównej bohaterki).
Żuławski zmarł w wieku 75 lat w Warszawie.

Reżyser i scenarzysta. Pochodzi z artystycznej rodziny – jego rodzice to Małgorzata Braunek i Andrzej Żuławski.
Urodził się i wychował w Warszawie. Uczył się we Francji, gdzie mieszkał i pracował jego ojciec. Ukończył łódzką Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Teatralną i Telewizyjną na wydziale reżyserii.

Pełnoprawnym debiutem reżyserskim Xawerego jest “Chaos” z 2006 roku. Film to historia trzech braci, którzy prezentują odmienne podejście do życia. Ich historie sa alegorią współczesności. Jest to jednocześnie bardzo osobisty film, który nawiązuje do dramatycznego w skutkach wypadku spowodowanego przez reżysera.
Chaos zdobył główną nagrodę na festiwalu debiutów filmowych „Młodzi i film” w Koszalinie, a także nagrodę za debiut reżyserski na 31. FPFF w Gdyni.
Trzy lata później Żuławski ekranizuje powieść Doroty Masłowskiej “Wojna polsko-ruska”. Film odnosi duży sukces komercyjny oraz artystyczny. Zdobywa wiele nagród na festiwalach oraz “Paszport Polityki”.
Xawery współtworzy też z Piotrem Kielarem program Poza kontrolą w „Strefie Alternatywnej”. Prezentują w nim młode niezależne zespoły muzyczne.
W kolejnych latach pracuje na planach seriali (Tancerze, Diagnoza). W 2019 roku premierę ma “Mowa Ptaków”. Film na postawie powieści zmarłego ojca Andrzeja Żuławskiego.

Prywatnie związany jest z Marią Strzelecką i ma dwoje dzieci, Kaja i Jagnę.

Francuska aktorka, piosenkarka, a także reżyserka i scenarzystka.
Pierwsze doświadczenia zawodowe miała w wieku w młodzieżowym filmie “Prywatka”. Film zdobył ogromną popularność i ułatwił młodziutkiej Sophie start w branży filmowej. Dwa lata później powstała druga część. Sophie zdobyła za tę role nagrodę Cezara dla najbardziej obiecującej aktorki w roku 1982. Dwukrotnie wybrana była najpiękniejszą kobietą świata.

W 1985 roku zagrała w filmie Andrzeja Żuławskiego “Narwana miłość”. Ta rola rozpoczęła wieloletnią współpracę z tym reżyserem. Sophie i Andrzej Żuławski byli parą nie tylko zawodowo, ale także prywatnie. Mają syna Vincenta. Aktorka zagrała w jego filmach „Moje noce są piękniejsze niż wasze dni”, „Błękitne usta” i „Wierność”.
Jej pierwszą anglojęzyczną rolą była postać księżniczki Isabelle w “Braveheart” Mela Gibsona. Zagrała też dziewczynę Bonda w filmie “Świat to za mało”.
W 1995 roku zadebiutowała jako reżyser krótkometrażowego filmu „Świat na opak”. Pracę reżyserską kontynuowała w 2002 roku filmem, do którego napisała też scenariusz „Pomówmy o miłości”. Za reżyserię tego filmu otrzymała nagrodę na World Film Festival – Montreal w 2002 roku.

Sophie bardzo dobrze mówi po polsku i ceni polską kulturę i sztukę. Przez wiele lat mieszkała w Polsce, o której mówi tak: “Bardzo dobrze wspominam Polskę. Mieszkałam tam kilka lat. (…) Fascynuje mnie polskie malarstwo, napisałam nawet na ten temat książkę. Jednak najlepiej wspominam spotkania z Polakami, długie nocne rozmowy. Lubię waszą zaradność, uczuciowość i fantazję.”

Dwukrotnie wybrana najpiękniejszą kobietą świata.

Urodzony w 1969 r. w polsko-francuskiej rodzinie. Absolwent paryskiej Sorbony i francuskiej szkoły filmowej La fémis. Autor trzech krótkometrażowych fabuł oraz dziesięciu dokumentów prezentowanych na międzynarodowych festiwalach.
Kret (2011) to jego pełnometrażowy debiut fabularny. Film ten został kilkakrotnie nagradzany m.i., na 36. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, na 35. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Montrealu, na 30. Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych “Młodzi i Film”, na 12. Arras Film Festival.
Rafael Lewandowski jest laureatem Paszportu Polityki 2011. Mieszka i pracuje w Warszawie