Ewa Lemańska

Polska aktorka teatralna i filmowa.
Urodziła się w Łodzi w roku 1949 roku. Skończyła studia na wydziale aktorskim łódzkiej PWSFTViT. Już w czasie studiów zadebiutowała na scenie Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy, w roli Alkmeny w spektaklu Jeana Giraudouxa “Amfitrion 38”.

Po studiach związała się z Teatrem Polskim w Bydgoszczy oraz z warszawskimi scenami: Ludowym, Nowym i Starą Prochownią.

Na ekranie pojawiła się w serialu “Doktor Ewa” Henryka Kluby. Wystąpiła także w filmie Tadeusza Konwickiego “Jak daleko stąd, jak blisko”. Największą popularność przyniosła jej jednak rola Maryny w serialu Jerzego Passendorfera “Janosik”. Serial został także przeniesiony na ekrany kinowe. Niestety rola ta okazała się jednocześnie jej przekleństwem, ponieważ była zbyt charakterystyczna i zablokowała propozycje kolejnych ról. Otrzymywała potem jedynie możliwość zagrania epizodów w serialach – “Tajemnica Enigmy” Romana Wionczka, “Dom” Jana Łomnickiego, “Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” Jerzego Sztwiertni czy “Niewidzialna kamea” Petera Hagena oraz filmach – “Azyl” Romana Załuskiego, “Żółw” Andrzeja Kotkowskiego.

W roku 1980 wyemigrowała do USA. Pracowała jako modelka na pokazach mody w Europie i Stanach. Miała okazję zagrać także drobne role w produkcjach filmowych w stanach (między innymi “Rock of Ages” Adama Shankmana). Zachorowała jednak na nowotwór. Wyleczona choroba sprawiła, że zainteresowała się medycyna i rozpoczęła naukę w szkole pielęgniarskiej. Po studiach pracowała jako asystentka lekarza.

Jesse Eisenberg

Aktor filmowy polskiego pochodzenia.

Urodził się w roku 1983 w Nowym Jorku. Jeden z jego pradziadków ze strony ojca nazywał się Sam Eisenberg i był Polakiem, a prababcia ze strony matki urodziła się w Krasnymstawie. Aktor ma rodzinę w kraju, z którą utrzymuje kontakty. Uczęszczał do East Brunswick High School. Później uczył się w Professional Performing Arts School w Nowym Jorku. Studiował także antropologię i współczesną architekturę oraz sztuki wyzwolone.

Rodzice – w celach terapeutycznych – postanowili zainteresować go teatrem. Kiedy miał 7 lat, zagrał Olivera Twista w dziecięcym przedstawieniu musicalu “Oliver!”. Pojawił się także w sztuce „Summer and Smoke” Tennessee Williamsa oraz w muzycznej wersji “A Christmas Carol”. Debiut na zawodowej scenie to rola w off-broadwayowskiej sztuce Arje Shawa “The Gathering”.

Pracował także jako scenarzysta i dramatopisarz. Sprzedał kilka projektów dużym studiom. Jednak nie był zadowolony z efektów ich pracy, co spowodowało, że zrezygnował z tej działalności. Jedna z jego sztuk o Woodym Allenie spowodowała konflikt między reżyserem a aktorem. Jednak nie przeszkodziło to zagraniu w dwóch produkcjach Allena “To Rome with Love” i “Cafe Society”.

Skupia się na aktorstwie filmowym i telewizyjnym. Pojawił się w telewizyjnych produkcjach: komediowym “Get Real” Clydea Phillipsa czy “Lightning: Fire from the Sky” Davida Giancola. Zagrał także w trillerze “Crushed” Wesa Cravena czy “Holy Rollers” Kevina Ascha. Wielka sława i rozpoznawalność pojawiła się po tym jak wcielił się w rolę Marka Zuckerberga w filmie “The Social Network” Davida Finchera. Otworzyło mu to drogę do wysokobudżetowych produkcji i możliwość wyboru ról. Pojawił się w dramacie “Głośniej od bomb” Joachima Triera czy superprodukcji “Batman V Superman: Świt Sprawiedliwości” Zacka Snydera.
Jego role aktorskie są doceniane przez widzów i jury. Został nominowany do Nagrody BAFTA, Złotego Globu czy Oscara dla Najlepszego Aktora za rolę Lexa Luthora w “Batman v Superman”.

W 2018 wyprodukował pierwszy projekt fabularny “The World Before Your Feet” wyreżyserowany przez Jeremiego Workmana.

Prywatnie i zawodowo Jessie Eisenberg interesuje się tematami żydowskimi. Porusza je w swoich projektach. Dzieli się doświadczeniami swoich przodków i popularyzuje wiedzę na temat historii żydów i samego Holocaustu.

Hanna Kosińska-Hartowicz

Polska reżyser filmowa.
Urodziła się w roku 1948 w Białogardzie. Jest absolwentką Wydziału Filologii Uniwersytetu Warszawskie oraz Wydziału Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Jako studentką łódzkiej filmówki związała się zawodowo z PRF “Zespoły Filmowe” w Warszawie jako asystent reżysera.

Pracowała przy powstawaniu filmów: “Hipoteza” z Krzysztofem Zanussim, “Potop” i “Trędowata” z Jerzym Hoffmanem, “Skazany” z Andrzejem Trzosem-Rastawieckim, “Wodzirej” z Feliksem Falkiem i “Przesłuchanie” z Ryszardem Bugajskim. Była reżyserem obsady w filmie “Szczęśliwego Nowego Jorku” Janusza Zaorskiego o emigrantach mieszkających w USA. Jako samodzielny reżyser wyreżyserowała film “Obce głosy”. Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Kilkukrotnie obsadzana była w filmach fabularnych. Pojawiła się w “Parting Glances” Billa Sherwooda, “Top Dog” Feliksa Falka i “Przesłuchaniu” Ryszarda Bugajskiego. Pracuje także jako aktor dubbingowy. jej głos można usłyszeć między innymi w filmie animowanym “Zabij to i wyjedź z tego miasta” Mariusza Wilczyńskiego.

W roku 1984 wyemigrowała na stałe do Nowego Jorku. Jest inicjatorem i organizatorem odbywającego się w Nowym Jorku Festiwalu Filmów Polskich, który odbywa się regularnie od 2005 roku. Jest to jedno z największych w Stanach Zjednoczonych wydarzeń kulturalnych promujących polską sztukę filmową.

Ryszard Ordyński (pierwotnie Dawid Blumenfeld)

Polski reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta.

Urodził się w roku 1878 w Makowie Podhalańskim. Pochodzi z rodziny żydowskiej. Ukończył studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pierwsze zawodowe lata poświęcił na pracę nauczyciela oraz krytyka teatralnego. Pisał recenzje w kilku czasopismach.

Podczas jednej z podróży zawodowej poznał reżysera Maxa Reinhardta, z którym rozpoczął pracę jako asystent. Z czasem został samodzielnym reżyserem w Deutsches Theater w Berlinie. Wystawił “Zdobycie twierdzy Berg-op-zoom” i “Androklesa i lwa”. Przez kilka lat mieszkał i pracował jako reżyser teatralny w Stanach Zjednoczonych. Powierzono mu inscenizację widowiska plenerowego “Kaliban” z okazji trzechsetlecia urodzin Szekspira. Związał się jako główny reżyser z Metropolitan Opera.

W roku 1920 wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Początkowo pracował dla Teatru Rozmaitości i zarządzał wraz z Ludwikiem Hellerem trzema scenami: Komedią, Maska i teatrem Nowości. Następnie rozpoczął współpracę z różnymi teatrami w całym kraju. Reżyserował w tym czasie szereg sztuk. Ważniejsze z nich to “Poskromienie złośnicy”, “Kres wędrówki”, “Kupca weneckiego” oraz “Niedobrą miłość”. W tym czasie związany był z wytwórniami filmowymi we Francji i USA, z którymi regularnie współpracował. Wyreżyserował filmy nieme oraz pracował nad dźwiękowymi projektami. W jego portfolio znajdują się takie filmy jak: niema “Mogiła nieznanego żołnierza”, “Pan Tadeusz”, pierwszy dźwiękowy “Janko Muzykant”, polsko-amerykańskie “Niebezpieczny raj” oraz “Świat bez granic” czy komedia muzyczna “Amerykańska awantura”.

Pracował na rzecz filmu w różnych organizacjach. Został przewodniczącym Naczelnej Rady Przemysłu Filmowego i współtworzył Międzynarodowy Instytut Filmu Naukowego.

Podczas I Wojny Światowej przeprowadził się do Francji, gdzie pracował jako korespondent prasy polskiej. Następnie wyemigrował do USA. Postanowił jednak wrócić do Polski, gdzie pracował w Teatrze Polskim i Teatrze Nowym do śmierci w roku 1953.

Józef Lejtes

Polski reżyser filmowy.

Urodzony w 1901 roku w Warszawie. Pochodzi z rodziny zasymilowanych Żydów, którzy przeprowadzili się z Rosji do Polski. Uczył się w szkole muzycznej. Walczył w Bitwie Warszawskiej. Po przejściu do cywila rozpoczął naukę na wydziale filozofii, a dwa lata później chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Karierę filmową rozpoczął w Wiedniu pracując jako asystent reżyserów Mihaly Kertesza oraz Roberta Wiene w “Kawalerze srebrnej róży”.

Wrócił jednak do Polski, gdzie zadebiutował pierwszym samodzielnym, niemym filmem ‘Huragan” w roku 1928. Wyreżyserował także obrazy “Z dnia na dzień”, pierwszy dźwiękowy projekt “Dzikie pola”, “Różę” na podstawie powieści Stefana Żeromskiego czy nagradzany na festiwalach “Młody las”. Ostatnie polskie filmy w dorobku Lejdysa to widowiskowa “Barbara Radziwiłłówna”, “Dziewczęta z Nowolipek”, “Granica” oraz “Kościuszko pod Racławicami”. W powody wybuchu wojny nie ukończył kilku z rozpoczętych projektów – “Hania, “Ogniem i mieczem”, Inżynier Szeruda”. Większość filmów niestety nie zachowała się. Jako reżyser poruszał tematy historyczne, społeczne oraz podchodził do adaptacji klasyków literackich.

Podczas wojny dołączył do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Po zakończeniu działań wojennych mieszkał i pracował w Izraelu, Wielkiej Brytanii oraz w Stanach Zjednoczonych, gdzie osiadł na stałe. W USA zrealizował kilka filmów – “Dom mojego ojca”, “Dolina tajemnicy”, “Nie ma wyboru”. Zajmował się jednak przede wszystkim produkcjami telewizyjnymi. Do najciekawszych projektów zaliczyć można reżyserię kilku z odcinków słynnej “Bonanzy” oraz części odcinków z serii “Alfred Hitchcock przedstawia” oraz seriali “The Outcasts”, “Voyage to the Bottom of the Sea”. “Twelve O’Clock High”.

Zmarł w 1983 roku w Los Angeles

Jan A.P. Kaczmarek

Polski kompozytor filmowy i teatralny. Laureat Oscara za muzykę do filmu “Marzyciel”.

Urodził się 1 1953 roku w Koninie. Pochodzi z rodziny z muzyczną historią. Jego dziadek był skrzypkiem. Matka miłośniczką muzyki, która zabierała syna do poznańskiej filharmonii. Młody jak uczęszczał na lekcje gry na fortepianie. Jako uczeń komponował już muzykę do szkolnych projektów. Po maturze zdecydował się na studia prawnicze planując karierę dyplomaty. Studiował na Wydziale Prawa i Administracji na Uniwersytecie w Poznaniu.

Współpracował z Teatrem Laboratorium Jerzego Grotowskiego jako stażysta. Następnie trafił do Teatru Ósmego Dnia, gdzie zbudował Orkiestrę Ósmego Dnia. Pracował też z Teatrem Polskim w Poznaniu. W roku 1982 wyjechał do USA, gdzie odbył pierwszą trasę koncertową i nagrał debiutancki album “Music for the End”. Po kilku latach przeprowadził się na stałe do Los Angeles. Zaczął pracować i odnosić sukcesy w Stanach. Za muzykę do spektaklu Joanne Akalaitis “’Tis Pity She’s a Whore” otrzymał Drama Desk.

Jest autorem muzyki do ponad 70 projektów filmowych i teatralnych. Stworzył nominowaną do nagrody Orła muzykę do filmu “Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza. W 2005 roku otrzymał statuetkę Oscara oraz nagrodę BAFTA za film “Marzyciel” Marca Fostera. Stworzył także muzykę do projektów: “Kto nigdy nie żył…” Andrzeja Seweryna, “Dzieci Ireny Sendlerowej” Johna Harrisona, “Aż po grób” Aarona Schneidera, “City Island” Raymonda De Felitty czy “Spotkanie” Toma McCarthiego. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Filmowej i Europejskiej Akademii Filmowej.

Poza projektami filmowymi zajmuje się też kompozycjami muzycznymi, które upamiętniają wydarzenia historyczne. Jest autorem muzyki upamiętniającej działalność Solidarności “Kantata o Wolności”. Stworzył także “Koncert Jankiela” upamiętniający wydarzenia opisane w “Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza. Napisał też utwór “Universa-Opera Otwarta” stworzona z okazji obchodów 650-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wirtuozersko gra dwoma smyczkami na instrumencie zwanym Fidoli Fischera. W 1983 z lutnikami Stefanem i Jakubem Niewczykami stworzył instrument muzyczny niewkacz, którego konstrukcja została oparta na Fidoli Fischera.

Jest twórcą i dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Filmu i Muzyki Transatlantyk w Łodzi.

Stefania Federkiewicz (Stephanie Powers)

Aktorka. producentka, piosenkarka polskiego pochodzenia.

Urodzona w 1942 roku w Los Angeles. Jest wnuczką emigrantów z Polski. W dzieciństwie uczęszczała do szkoły baletowej. Następnie uczyła się w Hollywood High School.

Została odkryta w wieku 15 lat przez wytwórnię Columbia Pictures, z która podpisała pierwszy kontrakt. Zadebiutowała przed kamerą w filmie “Now is Tomorrow” Irvina Kershnera. Wystąpiła też w komedii “Tammy tell me the true” Harrego Kellera, filmie familijnym “Garbi znowu w trasie” Roberta Stevensona, westernie “Siedmiu wspaniałych nadjeżdza” George’a McCowana, filmie wojennym “Ucieczka na Atenę” George’a Pan Cosmatosa czy fabule “Skok” Joshua Sinclaira. Zagrała w ponad 20 filmach kinowych, jednak popularność przyniosły jej produkcje i seriale telewizyjne.

Pojawiła się w serialach “Dziewczyna z U.N.C.L.E.” oraz “Hart dla Hart”, który cieszył się ogromną popularnością i stał się kanwą do stworzenia ośmiu filmów telewizyjnych. Stefanie Powers i Robert Wagner zagrali bogate małżeństwo Jennifer i Jonathana Hartów. Oboje w słusznej sprawie dorabiają jako detektywi-amatorzy. Za tę rolę zdobyła pięć nominacji do Złotego Globu i dwie do nagrody Emmy.

W 2003 wydała debiutancką płytę z coverami “On the Same Page”.

Jest miłośniczką koni i dzikich zwierząt. Założyła fundację im. Williama Holdena dla ratowania ginących gatunków afrykańskiej fauny.

Poza działalnością artystyczną i charytatywną Stefanie Powers promuje zdrowy tryb życia. W telewizji prowadzi programy o zachowaniu właściwej sylwetki.

Joseph Kosiński

Reżyser polskiego pochodzenia.
Urodził się 1974 roku w Marshalltown. Ma polskie pochodzenie po ojcu Joelu Michaelu Kosińskim. Ukończył architekturę na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku oraz licencjat z inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie Stanforda w San Francisco.

Po studiach zaczął tworzyć filmy krótkometrażowe w grafice komputerowej. Dzięki pasji został zauważony przez reżysera Davida Finchera, co przekonało go do przeprowadzki do Los Angeles. Pracował tam w Anonymus Content, gdzie odpowiadał za produkcje reklamowe tworzone techniką grafiki komputerowej dla marek takich jak: Nike, Apple Inc., Nintendo oraz producentów samochodów. W 2005 napisał rysunkowe opowiadanie “Oblivion”. Dzięki niemu został zaproszony do współpracy z Warner Bros.

Wyreżyserował kilka projektów fabularnych. W 2010 roku odpowiadał za sequel filmu “Tron” z 1982 roku pod tytułem “Tron: Dziedzictwo”. Napisał i wyreżyserował dwa projekty “The Dig” oraz wspomnianą wcześniej “Oblivion” z Tomem Cruisem w roli głównej. Stworzył także film “Only the brave”. W 2021 premierę będą mieć projekty “Archangel” oraz “Top Gun: Maverick”.

Paweł Tomasz Wasilewski (Paul Wesley)

Aktor filmowy i teatralny.

Urodził się roku 1982 w New Brunswick jako syn emigrantów Agnieszki i Tomasza Wasilewskich. W liceum zainteresował się aktorstwem podczas wakacyjnych warsztatów. Naukę kontynuował w Christian Brothers Academy w Lincroft w New Jersey i Rutgers University w New Jersey. W 2005 roku postanowił zmienić nazwisko na Wesley, ponieważ uznał, że Wasilewski jest dla Amerykanów zbyt trudne do wymówienia czy zapamiętania.
Zadebiutował jako siedemnastolatek w operz mydlanej MBC “Another World”. Następnie otrzymał angaż do podobnej produkcji “Guiding Light”.
Wystąpił w wielu filmach i serialach. Zagrał u Agnieszki Holland w dramacie “Shot in the heart”. Pojawił się także jako Lancelot w “Młodym królu Arturze” w 2002 roku. Zaangażowany został do dreszczowca “Killer Movie” Jeffa Fishera, “Peaceful Warrior” Victora Salvy. Gościnnie zagrał w wielu serialach: “CSI. Kryminalne zagadki Nowego Jorku”, “Law and Order”, “Tajemnice Smallville”.

W latach 2009-2017 wcielał się w główną rolę Stefana Salvatore w serialu “Pamiętniki Wampirów”, która przyniosła mu sławę i rozpoznawalność.

Swoich sił próbował także jako reżyser. Pracował w tej roli przy produkcji kilku odcinków “Pamiętników Wampirów” oraz serialach: “Batwoman”, “Roswell. New Mexico”, “Shadowhunters” oraz “Wampiry. Dziedzictwo”.

Sławomir Grünberg

Polski producent, reżyser i operator.
Urodziny w 1951 roku w Lublinie. Wychowywał się w żydowskiej rodzinie. Ukończył PWSFTViT w Łodzi na dwóch kierunkach: reżyserii i operatorki. W 1981 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, z którymi związał swoją karierę zawodową. W USA założył firmę produkcyjną LOGTV Ltd. Współpracował z wieloma stacjami telewizyjnymi, dla których produkował filmy dokumentalne.

Jeden z pierwszych filmów Grünberga “School Prayer: A Community At War” otrzymał National Emmy Award. Zdobył również nagrodę im. Jana Karskiego w konkursie. Jury doceniło poruszoną tematykę odwagi moralnej. Grünberg w swoich filmach koncentruje się na tematach społecznych, politycznych i środowiskowych, co przyniosło mu uznanie i rozpoznawalność na całym świecie.

Film “Chelyabinsk: The Most Contaminated Spot on the Planet,” otrzymał Grand Prix na Międzynarodowym Nature & Environmental Film Festival w Grenoble. Tematykę ekologiczną poruszał też w filmach: “Od Czeczenii do Czarnobyla” czy „Fenceline: A Company Town Divided”, które prezentowane były na wielu festiwalach i pokazach.

Ze względu na swoje pochodzenie często poruszał tematy żydowskie m.in. w nagrodzonym “Saved by Deportation: An Unknown Odyssey of Polish Jews” oraz współprodukowanym “ In the Name of Their Mothers: The Story of Irena Sendler”. W 2015 roku Grünberg wyprodukował animowany film o Janie Karskim “Karski & The Lords of Humanity”.

Często współpracował z dokumentalistami. Wyreżyserował z Tomaszem Wiśniewskim film “Castaways”. Pracował też z Katką Reszke przy filmach “Magda” i “Coming Out Polish Style”. Jest także autorem dokumentu o autyzmie pod tytułem “Portraits of Emotion”.

Grünberga jest także autorem zdjęć do wielu filmów. Za “Dziedzictwo” otrzymał nominację do Oscara za najlepszy film dokumentalny w 2001 roku. “Sister Rose’s Passion” Orena Jacoby opowiadający historię życia dominikanki siostry Rose Thering i jej walki z antysemityzmem, zdobył nagrodę dla najlepszego filmu krótkometrażowego na Tribeca Film Festival i dał mu druga nominację do Oscara. Jako autor zdjęć pracował przy ponad 70 filmach. Współpracował z takimi reżyserami jak: Tod Lending (“Legacy”), Roger Weisberg (“Breaking the Cycle”), Lee Grant (“Confronting the Crisis”) and Albert Maysles.

 

Tomasz Magierski

Polski operator i reżyser filmowy. Zawodowo związany ze Stanami Zjednoczonymi.
Jest autorem wielu docenianych projektów dokumentalnych. Tematy, których się podejmuje dotykają różnych aspektów życia. Sam o nich mówi jak o przeznaczeniu: “Trafiam na tę historię w sposób przypadkowy, a jednocześnie podejrzewam, że było to przeznaczenie”.

Jest autorem wielu produkcji dokumentalnych – “303”, “The Magic Brothers”, Mój ojciec Luo” oraz “Krakowiaczek ci ja…”. Ostatni film jest historią życia i pracy pioniera australijskiego kina animowanego, urodzonego w Krakowie, Yorama (Jerzego) Grossa. Przyniósł mu nagrody Brązowego Warszawskiego Feniksa oraz Nagrodę Publiczności MFF “Żydowskie Motywy”

Wyreżyserował film “Przemyśl – złamane marzenia” czyli opowieść o życiu dwóch sióstr, którym przyszło żyć w trudnych czasach II wojny światowej. Film powstał na kanwie dziennika pisanego przez jedną z sióstr Reni Spiegel, która zginęła w czasie okupacji. Dziennik dostarczyła mu druga z sióstr – Arianka, która podeszła do niego po jednym ze spotkań z widzami.
Film został doceniony przez Amerykańską Akademię Filmową, która opublikowała go na liście 159 filmów, które mają prawo ubiegać się o nominację do Oscara w kategorii najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny.

W 2020 otrzymał też Miedziana EMiGRĘ 8. Festiwalu Filmów Emigracyjnych za wielowymiarowość opowieści o dramatycznych losach Reni Spiegel.

Magierski pracuje także jako operator filmowy. Jest autorem obrazu kilkunastu projektów filmowych. Są to między innymi: “Brain Twisters” Jerriego Sangiuliano, “Fashion Victim: The Killing of Gianni Versace” Jamesa Kenta, “The Godfather and the Mob” Simona George’a i serialu “Nowoczesna wojna”.
Pracował także w Polsce z Robertem Kaczmarkiem i Grzegorzem Braunem nad projektem “Towarzysz Generał idzie na wojnę” oraz Grzegorzem Linkowskim przy filmie “Niewygodny”.

 

Adam Holender

Polski operator filmowy.
Urodził się w roku 1937 w Krakowie. W czasie II Wojny Światowej został wysiedlony na Syberię. Po wojnie wrócili wraz z rodziną do Polski. Rozpoczął studia na architekturze na Politechnice Krakowskiej. Zdecydował się jednak przerwać naukę i przenieść na wydział operatorski w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.

W czasie studiów rozpoczął współpracę przy etiudach z Krzysztofem Zanussim i Romanem Polańskim. Po studiach współpracował ze Zespołami Filmowymi, których został członkiem.

W Polsce pracował przy produkcji serialu “Czterej pancerni i pies” Konrada Nałęckiego pod okiem Romualda Kropata i Mikołaja Sprudina jako operator kamery. Niedługo po studiach (w 1966) zdecydował się jednak wyjechać do Stanów Zjednoczonych. Początkowo pracował w działach technicznych jako oświetleniowiec. Przypadkowo zrealizował pierwsze ujęcia na planach reklamowych, co dało mu szansę na realizację większych projektów.

W Hollywood pracował przy wielu filmach. Produkcje, które współtworzył doceniane były przez widzów i krytyków. Jest autorem zdjęć między innymi do nominowanego do Oscara “Nocnego rycerza” John Schlesingera, “Narkomanów” Jerrego Schatzberga z Alem Pacino w roli głównej czy “Bezbronnych nagietków” Paula Newmana. Z Wayne Wangiem i Paulem Austerem stworzyli dyptyk filmowy o Nowym Jorku pod tytułem “Dym” oraz “Brooklyn Boogie”.

Po wyjeździe do Stanów zrealizował jako operator tylko jeden projekt w Polsce. Był to film o księdzu Popiełuszce pod tytułem “Zabić księdza” Agnieszki Holland.

Poza projektami filmowymi pracuje także przy produkcjach reklamowych. Jest współzałożycielem firmy produkcyjnej specjalizującej się w tego rodzaju produkcjach.

W 2007 roku został ogłoszony Laureatem Nagrody dla Polskiego Operatora za Szczególny Wkład w Sztukę Filmową na 15. Międzynarodowym Festiwalu Autorów Zdjęć Filmowych “Camerimage” w Łodzi.

Andrzej Sekuła

Polski reżyser i operator filmowy.
Urodził się w 1954 roku we Wrocławiu.

Pracę zawodową rozpoczął w Polsce jako autor zdjęć do filmów dokumentalnych. Kilkukrotnie próbował zdawać do łódzkiej Szkoły Filmowej. W roku 1980 wyprowadził się więc do Wielkiej Brytanii, gdzie studiował w prestiżowej National Film and Television School.
Po ukończeniu szkoły kontynuował pracę jako autor zdjęć do filmów krótkometrażowych, reklamowych i dokumentalnych.

Jego operatorskim debiutem pełnometrażowym były “Wściekłe psy” Quentina Tarantino. Stworzył z nim także obrazy do kilku innych filmów – “Pulp fiction” oraz “Cztery pokoje”. W 1995 został nominowany do nagrody BAFTA za zdjęcia do filmu “Pulp Fiction”.

Jest autorem zdjęć do filmu “American Psycho”, na podstawie kultowej amerykańskiej powieści w reżyserii Mary Harron. Do produkcji Sekuła został zaangażowany na trzy miesiące przed rozpoczęciem zdjęć, kiedy z filmu zrezygnował Leonardo DiCaprio. Film przyniósł mu nominację do Złotej Żaby.

Do tej pory współpracował przy ponad 30 filmach pełnometrażowych. Pracował także z Jurkiem Bogajewiczem, z którym zrealizował “Trzy serca”, a z Lainem Softleyem “Hakerów”, w których zagrali Angelina Jolie i Jonny Lee Miller. Stworzył także kilka teledysków dla amerykańskich gwiazd muzycznych: Tiny Turner, Travisa, Primal Scream, Lyle Lovett.

Sekuła pracuje także jako reżyser takich filmów jak “Sprawa załatwiona”, “Cube 2” oraz “Czysta przyjemność”.

Artur Reinhart

Polski operator i montażysta.
Urodził się w 1965 roku w Kluczborku. Po maturze rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Początkowo studiował na Wydziale Reżyserii. Po pierwszym roku przeniósł się na Wydział Operatorski. Pracę zawodową podjął już podczas nauki. Pracował z Markiem Edelmanem jako operator kamery przy “Psach” Władysława Pasikowskiego i “Listopadzie” Łukasza Karwowskiego oraz z Witoldem Sobocińskim przy filmie “Ostatni U-Boot” Franka Beyera.

Samodzielnym debiutem operatorskim Reinharta był film Pawła Łozińskiego “Miejsce urodzenia” w 1992 roku. Rok później premierę miał jego fabularny debiut to “Pora na czarownice” w reżyserii Piotra Łazarkiewicza. Wraz z Jackiem Petryckim zrealizowali zdjęcia do nominowanego do Oscara w kategorii najlepszy dokumentalny obraz krótkometrażowy “89 mm od Europy” w reżyserii Marcela Łozińskiego.

Regularnie współpracuje z Dorotą Kędzierzawską. Stworzyli razem kilka filmów: “Pora umierać”, “Jestem”, “Żużel”, “Nic” czy “Wrony”. Za film “Wrony” otrzymał główną nagrodę Złotej Żaby podczas Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Plus Camerimage. Z Dorotą Kędzierzawską założyli wspólnie firmę producencką KIDFILM.

Pracuje także za granicą, głównie w Niemczech i USA. Stworzył zdjęcia do “Tristana i Izoldy” Kevina Reynoldsa czy komercyjnego serialu “Dzieci Diumy”. Współpracował też jako autor zdjęć “Für immer und immer” w reżyserii Harka Bohma.
Artur Reinhart jest także scenarzystą filmu animowanego “Walizka”.

Marcel Łoziński

Polski reżyser i dokumentalista.
Urodzony w 1940 w Paryżu. Jest absolwentem Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej i Wydziału Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi.

Zadebiutował filmem “Koło Fortuny” w roku 1972. Był związany z Zespołem X Andrzeja Wajdy oraz Wytwórnią Filmów Dokumentalnych. Z tej ostatniej został wyrzucony przez ministra kultury w latach 80’ po zatrzymaniu dwóch jego filmów przez cenzurę. W czasie wojennym zrezygnował z produkcji filmowej. Wrócił jednak do pracy i większość kolejnych filmów wyprodukował w Studiu Filmowym Kalejdoskop.

Jego film “89 mm od Europy” został w 1994 roku nominowany do Oscara w kategorii krótkometrażowych filmów dokumentalnych.

Filmografia Łozińskiego to kilkadziesiąt filmów dokumentalnych poruszających różne wątki społeczne, obyczajowe i polityczne. Najciekawsze z jego filmografii są poruszające różną tematykę projekty: “Zderzenie czołowe”, “Happy End” , “Jak Żyć”, “Egzamin dojrzałości”, “Król”, “Moje miejsce”, “Dotknięcie”, “Próba Mikrofonu”, “Ćwiczenia warsztatowe” czy “Wizyta”. Bardzo znaczące są także jedne z ostatnich filmów w dorobku reżysera: “Tonia i jej dzieci” opowiada historię dzieci wychowywanych w domu dziecka, która po części jest autobiografią Łozińskigo; “Poste restante” o napisanym dziecięcą ręką niedoręczonym do Boga liście czy stworzony wspólnie z synem “Wszystko może się przytrafić”. W 2016 roku film ten zajął pierwsze miejsce w internetowym plebiscycie publiczności na najlepszy w historii polski film dokumentalny.
Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Filmowej AMPAS, Europejskiej Akademii Filmowej EFA i przyznającej Oscary amerykańskiej Akademii Filmowej.

Wykładał w Paryskiej Szkole Filmowej FEMIS, w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Prowadził warsztaty dokumentalne m.in. w Moskwie, Kijowie, Helsinkach, Tallinnie, Marsylii, Pekinie, Mińsku, Barcelonie, Tui, Lyonie i Hawanie.
Łoziński jest inicjatorem i założycielem Dragon Forum. Są to międzynarodowe warsztaty filmu dokumentalnego. Kieruje też kursem dokumentalnym w Szkole Wajdy (Wajda School) od początku jej istnienia.

Magdalena Górka

Polska operatorka filmowa.
Urodzona w 1977 roku w Pruszkowie. Jej ojciec był fotografem i to on zaszczepił w niej bakcyla filmowego. Jest absolwentem wydziału operatorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Jest pierwszą docenioną przez hollywoodzkich reżyserów operator filmową.

W Polsce pracowała między innymi jako autor zdjęć do seriali “Glina” i “Glina 2” w reżyserii Władysława Pasikowskiego. Projekt rozpoczął długą współpracę między Górką a Pasikowskim. Stworzyli razem jeszcze kilka filmów: “Reich”, “Jack Strong” i “Kurier”.

Do Stanów Zjednoczonych wyjechała ze swoim mężem. Początkowo trudno było jej się odnaleźć w realiach filmowych w USA. Została jednak zaproszona do projektu “Joaquin Phoenix. Jestem, jaki jestem” Caseya Afflecka, który stał się jej przepustką do Hollywood.
Pracowała następnie przy horrorze “Paranormal Activity 3” w reżyserii Henry Joosta i Ariela Schulmana. Współpracowała z nimi też przy obrazie “Viral”. Jest autorką zdjęć do “An Ordinary Man” Brada Silberlinga, “Irreplaceable You” Stephanie Laing czy kilku odcinków serialu “Doom Patrol”.
Górka jest także autorką zdjęć do teledysków, m. in. The Wildbirds, Katy Perry, Eltona Johna oraz Seleny Gomez.

Waldemar Pokromski

Polski charakteryzator, urodził się w 1946 roku w Sławie Śląskiej. Ukończył wydział charakteryzacji w Wyższej Szkole Artystycznej w Dreźnie. Jego marzeniem było zostanie malarzem. Nie dostał się jednak na ASP. Wyjechał więc do Niemiec, gdzie dostał pracę w teatrze, a potem z filmie.

Współpracował z Krzysztofem Zanussim, Andrzejem Wajdą czy Romanem Polańskim, Małgorzatą Szumowską.

Odpowiadał za charakteryzację w filmie “Liście Schindlera”, który dał mu nominację do Oscara oraz nominację do Nagrody BAFTA.

Pracował także przy “Pachnildle”, “Pianiście”, “Olivierze Twist”, “Ubu Król”, “Wiedźmin” czy “Dziewiąte wrota”.

Jest laureatem niezliczonej ilości nagród m.in. Niemieckiej Nagrody Filmowej Lola za charakteryzację w filmie “Biała wstążka”. Film “Rewers”, w którym dbał o wizerunek aktorów otrzymał nagrodę za charakteryzację na 34. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz „Złotą Maskę” przyznawaną przez Kryolan GmbH. Na 22. Festiwalu Filmu Polskiego w Chicago otrzymał „Skrzydła” za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki filmowej poza granicami Polski.

Sześć filmów, które współtworzył zostały nominowane do Oscara, co czyni go jednym z najbardziej docenionych polskich artystów przez Amerykańską Akademię Filmową.

W 1992 roku wraz z żoną Aldoną (wkrótce dołączył do nich także syn Mikołaj) otworzył Pokromski Studio, ktore wyspecjalizowało się w produckji filmów fabularnych i dokumentalnych.

Paweł Edelman

Polski operator filmowy, urodził się w 1958 roku w Łodzi. Ukończył wydział operatorski na PWSFTViT oraz filmoznawstwo na Uniwersytecie Łódzkim. Po studiach został wykładowcą na Uniwersytecie Śląskim, gdzie pracował z młodymi operatorami. Wykładał także historię filmu na swojej Alma Mater w Łodzi.

Jego debiutem filmowym był “Głuchy telefon” Piotra Mikuckiego w 1989 roku. Pracował z polskimi i zagranicznymi reżyserami: Andrzejem Wajdą, Władysławem Pasikowskim, Davidem Fincherem, Errolem Morrisem czy Joachimem Backiem.
Stworzył wraz z Andrzejem Wajdą obraz do ekranizacji “Pana Tadeusza” oraz “Zemsty”. Z reżyserem pracował regularnie tworząc też zdjęcia do “Tataraku”, “Wałęsa. Człowiek z nadziei” oraz ostatniego filmu Mistrza Wajdy “Powidoki”. Pracował też jako operator “Bożych Sprawek” Bogayewicza oraz “Wszyscy ludzie króla” z Jude Low i Kate Winslet.

Zrealizował zdjęcia do “Pianisty” Romana Polańskiego. Za ten projekt dostał nominację do Oscara oraz tytuł Operatora Roku Hollywoodzkiej Nagrody Filmowej.
W USA stworzył zdjęcia do kilkunastu filmów, między innymi – “Oliviera Twista”, “Autora Widmo”, “Rzeź” oraz “Wenus w futrze”.

Charakterystyczne dla jego pracy jest szukanie charakterystycznych form wyrazu rozróżniających poszczególne produkcje – kolorowe zdjęcia do “Pana Tadeusza” versus chłodne ujęcia “Zemsty”, taśma filmowa czy gra światłocieni.

W 1999 pismo “Variety” uznało go za jednego z 10 najbardziej obiecujących operatorów młodego pokolenia.

Leopold Stokowski

Kompozytor, muzyk i dyrygent, urodził się 18 kwietnia 1882 roku w Londynie. Jest brytyjskim muzykiem polskiego pochodzenia. Jego ojciec – Bolesław – pochodził z Polski. Matką Anie Marion Moore była Irlandką.

Uczył się w Rayal College of Music w Londynie. Został też członkiem Roayal Collega of Organist i prowadził chóry w kościołach w Anglii. Tytuł naukowy uzyskał jednak dopiero w Queen’s College w Oksfordzie w 1903 roku.
Dwa lata później wyemigrował do USA. Zatrudnił się jako organista w kościele Św. Bartłomieja. Kilka lat później został dyrygentem Cincinnati Symphony Orchestra oraz został kierownikiem Philadelphia Orchestra. Jego występy zdobywały coraz większe uznanie i popularność w Stanach.

W 1939 roku rozpoczął współpracę z Waltem Disneyem. Został odpowiedzialny na stworzenie muzyki do filmu “Fantasia”, który był zbiorem ośmiu kreskówek. Utwór powstał we współpracy z Orkiestrą Filadelfijską. Pomysł na ilustrację muzyczną projektu to sekwencja wybranych dzieł muzyki klasycznej wykorzystanej jako integralna część poszczególnych bajek, powstał aby podnieść rangę filmu do miana dzieła sztuki. Nagranie zrealizowano w czasie trzygodzinnej sesji nocnej, ponieważ Stokowski uważał, że zmęczeni muzyce są bardziej skupieni i popełniają mniej błędów.
W 1941 roku wraz z Waltem otrzymał za swoją pracę Honorowego Oscara, przyznawany za całokształt twórczości i zasługi dla kina.

Stokowski założył All-Americam Youth Orchestra i pracował z NBC Symphony Orchestra. Został też głównym dyrygentem Filharmonii Nowojorskiej.

W USA zajmowała się także promocją polskich twórców muzycznych i idzi utworów. Rozpropagował Andrzeja Panafnika, Witolda Lutosławskiego i Bolesława Szabelskiego.

Pod koniec życia powrócił do Anglii, gdzie osiedlił się w Nether Wallop. Zmarł w 1977 roku.

Bronisław Kaper

Polski kompozytor muzyki filmowej, laureat Oscara.

Urodził się w 1902 roku w Warszawie. Zdał maturę w gimnazjum im. Staszica w Warszawie. Rozpoczął studia prawnicze, jednak szybko przeniósł się do Warszawskiego Konserwatorium do klasy fortepianu i kompozycji. Potem kontynuował naukę w Berlinie. Rozpoczął tam pracę jako kompozytor muzyki dla kabaretów, komponował tak dla znanych artystów jak Jan Kiepura oraz rozwijał zainteresowania filmem. W 1933 roku po dojściu do władzy Hitlera wyemigrował do Paryża, gdzie poznał Luoisa M. Mayera, który zaproponował mu pracę w Metro Goldwyn Mayer. Pracował do MGM przez 28 lat, tworząc wybitne kompozycje muzyczne do większości filmów. Było to ponad 150 projektów, między innymi: “Lord Jim”, “Parszywa dwunastka”, “Bracia Karamazow”, “Uszczęśliwić kobietę” czy “Aktorka”.

Został czterokrotnie nominowany do Oscara za projekty “Bunt na Bounty” oraz utwór “Follow me” z tego samego filmu, “Czekoladowy żołnierz” oraz “Lily” Statuetka powędrowała do jego rąk jednak tylko raz za film “Lili” w roku 1954 roku.

Otwarcie promował polskie kino i kulturę w Ameryce. Stworzył musical “Polonaise” na podstawie muzyki Fryderyka Chopina, w którym wystąpiła Mártha Eggerth wraz z mężem Janem Kiepurą.

Poza pracę nad filmami fabularnymi zajmował się także kompozycjami jazzowych standardów. Jest autorem “On Green Dolphin Street”, “Follow me” oraz „Invitation”, które stały się światowymi szlagierami. Jego kompozycje były (i nadal są) interpretowane przez najlepszych jazzowych muzyków: Milesa Davisa, Johna Coltraine, Pata Methenego, Goerga Bensona.

Henryk Warszawski (pseud. WARS)

Polski kompozytor muzyki rozrywkowej oraz aranżer jazzu, pianista, dyrygent. Urodził się 29 grudnia 1902 roku w Warszawie w rodzinie o tradycjach rodzinnych. Dwie siostry Henryka także pracowały w branży muzycznej – jedna została śpiewaczką w La Scali, a druga pianistką. Jako chłopiec mieszkał w Paryżu, gdzie uczył się Art Nouveau. Po powrocie do Polski ukończył Gimnazjum Ziemi Mazowieckiej, a następnie rozpoczął naukę na wydziale prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Przeniósł się jednak do Konserwatorium Warszawskiego.
Po studiach rozpoczął pracę w wytwórni Syrena Rekord i został jej dyrektorem. Jednocześnie komponował piosenki i stworzył przebój “Zatańczmy tango” oraz program “Jazz na dwa fortepiany”.
Założył zespół Jazz Singers z Eugeniuszem Bodo, Tadeuszem Olszą i Tadeuszem Rolandem. Prowadził też zespół Weseli Chłopcy. Tworzył piosenki dla polskich artystów takich jak Adolf Dymsza, Zula Pogorzelska, Eugeniusz Bodo czy Hanka Ordonówna.

Jego kariera filmowa w Polsce przed emigracją to 53 filmy. Były to klasyki polskiego ówczesnego kina: “Manewry Miłosne”, “Szpieg w masce” czy pierwszy film dźwiękowy “Na Sybir” z 1930 roku.

Wojenne losy Henryka to niemiecka niewola, która po ucieczce doprowadziła go do Lwowa, gdzie założył big band. Pracował też w zespole “Tea-jazz”, z którym odbył tournee do Odessy, Kijowa i Lemingradu. Dołączył też do Armii Andersa, z którą przebył Iran, Bliski Wschód i Włochy.

Po wojnie osiadł w Los Angeles. Początkowo nie pracował w zawodzie. Finalnie jednak rozpoczął współpracę z producentami Hollywood. Stworzył muzykę do filmu “Mój przyjaciel delfin”.
Pracował też z Doris Day, Bing Crosby oraz komponował utwory muzyki poważnej (balet, symfonie) oraz rozrywkowej.

Abel (Adam) Korzeniowski

Muzyk i kompozytor teatralny i filmowy, urodził się w 1972 roku w Krakowie. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w klasie wiolonczeli oraz studiów kompozytorskich pod okiem Krzysztofa Pendereckiego. W 2006 roku wyemigrował do Los Angeles, gdzie mieszka do tej pory. Oceniany jako jeden z najzdolniejszych kompozytorów, którzy łączy europejskie korzenie z amerykańskim rozmachem.

Pracował jako asystent na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. Tworzył też jednocześnie oprawy muzyczne do spektakli teatralnych oraz muzykę filmową. Uznanie zdobył za filmy: “Duże zwierzę”, “Pogoda na jutro” czy “Anioł w Krakowie”. Pierwszym zagranicznym projektem w 2004 roku była muzyka do odrestaurowanego filmu z 1927 roku „Metropolis”.

Stworzył oprawę do nominowanego do Złotego Globu za muzykę filmu “Samotny mężczyzna”. Kilka lat później za projekt “Penny Dreadful” nominowany był dwukrotnie do Nagrody Emmy.

Do jednego z projektów pod tytułem “W.E.” wykorzystał hit Madonny “Like i Virgin”, który potem stał się elementem jej trasy koncertowej MDNA z 2012 roku.

Poza projektami filmowymi i teatralnymi pracuje także dla marek komercyjnych tworząc identyfikację muzyczną dla prestiżowych brandów: BMW-i oraz Tiffany&Co.

Sławomir Idziak

Operator, reżyser i scenarzysta filmowy.

Urodzony 25 stycznia 1945 roku w Katowicach. Jego rodzice i dziadek zajmowali się fotografią. W 1969 roku ukończył studia na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.

Pracował z wybitnymi polskimi i zagranicznymi twórcami. Byli to między innymi: Jerzy Kawalerowicz, Krzysztof Kieślowski. Andrzej Wajda, Krzysztof Zanussi. Jest członkiem Polskiej Akademii Filmowej.
Został doceniony także przez amerykańskich twórców. Z Ridleyem Scottem zrealizował zdjęcia do filmu “Helikopter w ogniu”, za który został nominowany do Nagrody Akademii Filmowej.
Jest autorem zdjęć do kilkudziesięciu filmów, w tym: “Harry Potter i Zakon Feniksa”, “Trzy kolory: niebieski”, “Król Artur” czy “Krótki Film o Zabijaniu”.

Idziak traktowany jest jako operator wszechstronny, który potrafi dopasować środki wyrazu do różnych koncepcji artystycznych reżyserów. Doskonale odnajduje się w pracy nad epickimi kadrami filmów wojennych, obrazami osadzonymi w projektach kostiumowych oraz lirycznymi portretami swoich bohaterów.

Reżysersko pracował między innymi przy produkcji filmów “Nauka Latania” z 1978 roku oraz “Enak” z 1993 roku. Jego film “Papierowy Ptak” oceniony został jako najlepszy debiut przez wykładowców PWSFTiT.

Jako aktor pojawił się w trzech filmach: “Trzynaste piętro”, “Jowita” oraz “Gra” z 1968 roku.

Nagradzany był także za wybitne osiągnięcia operatorskie w roku 2004 oraz za całokształt twórczości w roku 2013 przez jury festiwalu Camerimage. Zdobył ponadto nagrodę specjalną na ceremonii rozdania “Orłów”. Za zdjecia do “Tak bardzo zmęczeni” oraz “Partitę na instrument drewniany” nagrodzony został na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.

w 2012 roku odznaczony został przez Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla kultury polskiej i światowej. Dwa lata później wyróżniono go Złotym Medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Aktualnie skupia się na organizacji warsztatów filmowych oraz edukacji młodych filmowców.

Elżbieta Czyżewska

Polska aktorka filmowa i teatralna.

Urodzona w 1938 roku w Warszawie. Zmarła w 2010 roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyemigrowała w 1968 roku.

W 1960 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. W opinii znajomych z roku oceniana była jak wyróżniająca się talentem. W trakcie studiów współpracowała ze Studenckim Teatrem Satyryków. Została także pierwszą wokalistką, która zaśpiewała piosenkę-hymn teatru czyli “Kochankowie z ulicy Kamiennej”.

Pierwsza zawodowe lata życia spędziła w Polsce. Zadebiutowała oficjalnie w spektaklu “Wizyta Starszej Pani” reżyserowanym przez Ludwika René. Związana była też z teatrem Dramatycznym. Zagrała role w “Nosorożcu”, “Uczcie morderców” czy “Anioł zstąpił do Babilonu”. Dzięki roli Daisy w sztuce “Don Juan” przylgnął do niej przydomek “polskiej Marilyn Monroe”.

Pierwszą większą rolą filmową Czyżewskiej był “Mąż swojej żony” z 1960 roku w reżyserii Stanisława Barei. U Barei, którego poznała już na początku studiów na planie jednego z bardzo wczesnych projektów dokumentalnych, zagrała jeszcze w “Małżeństwie z rozsądku” oraz popularnej komedii “Żona dla Australijczyka”.

Czyżewska często grała w filmach komediowych o tematyce wojennej: “Giuseppe w Warszawie” oraz “Gdzie jest generał…”. Zaczęto więc kojarzyć jak z tego rodzaju filmami, pomimo talentu dramatycznego. Nie można nie wspomnieć, że zagrała u Kutza w “Milczeniu”, “Pierwszym dniu wolności” Forda czy “Rękopisie znalezionym w Saragossie” Hasa. W ciekawych ralach obsadzał ją także Jerzy Skolimowski, u którego zagrała w “Rękopisie”czy “Walkowerze”.

W 1968 roku wyjechała z Polski z drugim mężem Davidem Halberstamem. David był korespondentem “New York Times”, który został persona non grata w Polsce po publikacji niepochlebnych władzy artykułom. Także Czyżewską spotkała niezasłużona krytyka i presja polityczna, które stały się bezpośrednią przyczyną wyjazdu. Czyżewska wróciła w grudniu tego samego roku do Polski na zaproszenie Andrzeja Wajdy, aby zagrać w jego filmie “Wszystko na sprzedaż”. Nadal była jednak represjonowana przez polskie władze, co doprowadziło do tego, że kolejna wizyta w Polsce miała miejsce dopiero kilkanaście lat później.

Czyżewska próbowała swoich sił w Stanach. Występowała w filmach i na deskach teatru, jednak z powodu wschodnioeuropejskiego akcentu nie udało się jej odnieść tak spektakularnego sukcesu jak w Polsce. Zagrała u Roberta Downeya Seniora w filmie “Putney Swope” oraz u Aleksandra Forda w “Kręgu pierwszym”. Zdecydowanie więcej ról otrzymywała jednak w teatrze na OFF-Broadwayu.

Wystąpiła – między innymi – w Yale Repertory Theatre w przedstawieniu Biesy Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy. Na scenie pojawiła się obok Meryl Streep. Po 1980 aktorka wróciła do Polski na krótki okres, gdzie wystąpiła w “Debiutantce” Barbary Sass, a także w filmie Bajona “Limuzyna Daimler-Benz” czy obrazie Zygadły “Odwet”.

Kolejne lata aktywności zawodowej Czyżewskiej to łączenie pracy w Stanach i Polsce. Wystąpiła w wielu filmach (“Kocham Kino”, Stracone lata Sidneya Lumeta”, pierwszoplanowa rola w “Niewłaściwym miejscu”). Grała także w teatrze w sztukach Głowackiego “Polowanie na karaluchy” czy tytułowa rola w “Antygonie w Nowym Jorku”. Wróciła też na deski Teatru Dramatycznego u Piotra Cieślaka w “Szóstym stopniu oddalenia”.

Zmarła w 2010 roku w USA. Jej grób znajduje się jednak na warszawskich Powązkach.

Aktorka ma także swoją gwiazdę w Międzyzdrojach.

Andrzej Bartkowiak

Polski operator filmowy i reżyser.

Urodził się 6 marca 1950 roku w Łodzi. Jest absolwentem XXI Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Prusa w Łodzi. W latach 1970-1972 studiował na Wydziale Operatorskim PWSFTViT w Łodzi.

W 1972 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Pracę zawodową rozpoczynał w reklamie oraz pracując z niezależnymi twórcami. W miarę upływu czasu doceniony został przez reżyserów uznanych w Hollywood. Przełom w jego karierze to moment, w którym zawodowo zaufał mu przyjaciel Sidney Lumet. Wspólnie zrealizowali 1 produkcji – między innymi: “Werdykt”, “Rodzinny interes” czy “Śmiertelną Pułapkę”. “Werdykt” z udziałem Paula Newmana i Charlotte Rampling nominowany został do Oscara.
Wtedy też jego talent odkryty został przez inni mistrzowie kina: John Huston (“Honor Prizzich”), Joel Schumacher (“Upadek” i “Anatomia strachu”, James L. Brooks (“Czułe słówka”) czy Jan De Bont, z którym zrealizował trudny technicznie projekt “Speed: Niebezpieczna prędkość”). Dużym powodzeniem cieszyła się sfotografowana przez niego komedia z udziałem Arnolda Schwarzenegera oraz Danny’ego DeVito “Bliźniaki” Ivana Reitmana.

W 2000 roku rozpoczął pracę jako reżyser (nie rezygnując z pracy operatorskiej). Stworzył kilka projektów kina akcji: “Romeo musi umrzeć”, “Mroczna dzielnica”, “Doom” czy “Od kołyski aż po grób”.

Joanna Pacuła

Polska aktorka filmowa i teatralna, modelka.
Urodziła się w 1957 roku w Tomaszowie Lubelskim. Już w liceum brała udział w aktywnościach teatralnych. Zagrała w przedstawieniu “Motyle są wolne” Gershawa.
Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Po jej ukończeniu związała się z Teatrem Dramatycznym. Grała u Gustawa Holoubka w spektaklach: “Ćwiczenia z romantyzmu”, Bałałajkin i spółka”, “Operetka” oraz jak “Wam się podoba”. Zagrała także w Teatrze Telewizji w “Otello”. Wcieliła się w rolę Desdemony, której – jako bohater tytułowy – partnerował Daniel Olbrychski.
Pierwsze szlify filmowe zdobywała u Zanussiego w “Barwach Ochronnych”. Zagrała też w “Akcji pod Arsenałem”, “Domu” oraz w telewizyjnym dramacie “Zielona miłość”.
Stan wojenny zastał ją w Paryżu. Związała się tam z Romanem Polańskim oraz rozpoczęła pracę modelki. Zaistniała na okładkach “Vogue”, “Cosmopolitan” czy “Harper’s Bazaar”. Rok później wyjechała do USA. Kiedy padła ofiarą kradzieży, w tym trudnym momencie pomogła jej mieszkająca od dawna w Stanach Elżbieta Czyżewska. Poza doraźną pomocą Czyżewska pomogła jej też rozpocząć karierę w USA. Ich przyjaźń i jej burzliwe zakończenie stało się kanwą filmu “Anna” Agnieszki Holland.
Pierwsza przełomowa, emigracyjna rola to Iryna w “Parku Gorkiego”. Przyniosła jej ona nominację do Złotego Globu w kategorii najlepszej roli drugoplanowej kobiecej. Złotym Globem uhonorowano też inny projekt, w którym brała udział czyli miniserialu “Ucieczka z Sobiboru”. Bardzo docenioną rolą była też rola w filmie “The Kiss”, w którym zagrała modelkę pod wpływem kapłanki voodoo. Otrzymała za nią nominację do nagrody Saturna. Zagrała też w “Wybrańcu Śmierci”, “Zagadce osobowości”, “Tombsotone” czy rosyjskim “Wirusie”.
Otrzymywała wiele propozycji ról, do filmów które osiągnęły komercyjny i artystyczny sukces. Niestety ze względów prywatnych odrzucała je. Zrezygnowała z roli w “Nagim Instynkcie”, “9 i pół tygodnia”, “Wyborze Zofii” czy “Batmanie” Burtona. Nie została też dziewczyną Bonda w “Licencji na zabijanie”.
Dwukrotnie wręczała Oscara Amerykańskiej Akademii Filmowej. Po raz pierwszy w 1983 roku w kategorii najlepszego filmu zagranicznego, a drugi w 1984 roku za najlepsze zdjęcia.

Jerzy Zieliński

Polski operator filmowy.
Urodził się w 1950 roku w Szczecinie. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną w Łodzi. Jego dyplomem był film dokumentalny i stoczniowcach w Stoczni Gdyńskiej “Taki Układ”, który reżysersko i operatorsko stworzył we współpracy z Piotrem Adrejewem. 
Pierwsze lata zawodowej aktywności spędził w Polsce. Pracował przy filmach dokumentalnych i reportażach oraz filmach krótkometrażowych: “Za ciosem” (1976), “5/4” (1979), “Pragnienie” (1980). Pracował też przy filmach fabularnych: “Jabłka”, “Kradzież”. W 1979 roku zrealizował przełomowe projekty “Klucznik” Wojecicha Marczewskiego oraz “Aria dla atlety” Bajona, która została nagrodzona za najlepsze zdjęcia na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni.  Z Filipem Bajonem stworzył obrazy do filmów “Wizję lokalną 1901”  i “Limuzynę Daimler-Benz”, a z Wojciechem Marczewskim do filmu “Dreszcze”. Zrealizował także zdjęcia do głośnej “Ucieczki z Kina Wolność”. 
W latach 80” wyjechał do USA, gdzie doceniono jego talent. Jest także Członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Operatorów Filmowych. Już w 1984 roku zrealizował zdjęcia do prezentowanego w Cannes filmu “Cal” Pata O’Connora. A następnie rozpoczął stałą współpracę z tym reżyserem, która zaowocowała następnymi wspólnymi projektami: “Anglik w Nowym Jorku”, “Przeklęty Los”, “Peaceful” czy “Styczniowy Człowiek”.
Wśród innych zagranicznych projektów Zielińskiego znajdziemy: “Raj Odzyskany” Donoghue, “Jak wykończyć Panią T.” Williamsona, “Kosmiczną Załogę” Parisota czy “Zagadka Powdera” Salvy. 
Pracował także z Agnieszką Holland przy jej amerykańskich produkcjach czyli “Placu Waszyngtona”, “Trzeciego Cudu”, “Tajemniczego Ogrodu”. 
Realizował również zdjęcia do seriali takich jak “Detektyw Monk”.
Aktualnie Jerzy Zieliński mieszka i pracuje w Polsce. Po powrocie pracował jako operator filmu “Baby są jakieś inne” oraz próbuje swoich sił jako reżyser m.in. w filmie “Król Życia” z 2015 roku.

Aktualnie Jerzy Zieliński mieszka i pracuje w Polsce. Po powrocie sfotografował film “Baby są jakieś inne” oraz próbuje swoich sił jako reżyser (“Król Życia” z 2015 roku).

Beata Poźniak-Daniels

Polska aktorka, producentka i reżyserka filmowa.
Pochodzi z Gdańska, gdzie urodziła się w 1960 roku. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi. Już na studiach rozpoczęła pracę w Teatrze Wybrzeże w “Vatzlavie” oraz “Panu Damazym” w reżyserii Afanasjewa. Po studiach przeniosła się do Warszawy do Teatru Współczesnego, gdzie zagrała w “Jak się kochają” w gwiazdorskiej obsadzie (Michnikowski, Kucówna, Kowalewski) czy musicalu Osieckiej “Niech no tylko zakwitną jabłonie”. Grała także w filmach telewizyjnych “Życiu Kamila Kuranta” czy “Szczęśliwym Brzegu”.  Przed emigracją do Stanów w 1985 roku zagrała w “Kronice wypadków miłosnych” Andrzeja Wajdy oraz aktywnie zaangażowała w poezję śpiewaną. 
W Stanach miała spektakularyny debiut filmowy. Zagrała w  nominowanym do Oscara “JFK Olivera Stone’a” jako Marina Oswald czyli żona zabójcy Kennedy’ego u boku Garego Oldmana. Angażowała się w projekty filmowe o kontrowersyjnym charakterze jako rewolucjonistka w “Kronikach Indiany Jonesa”, agentka Mossadu w serialu “JAG Wojskowe Biuro Śledcze”, lekarki poślubiającej geja w “Melrose Place” czy kobiety-prezydent świata w “Babilon 5”. Ostatni projekt zdobył telewizyjnego Oscara czyli nagrodę Emmy. Obecnie zasiadu w jury Amerykańskiej Akademii Sztuk i Wiedzy Filmowej przyznającą nagrodę Emmy.
Poza działalnością aktorską angażuje się w projekty społeczne. Jest aktywistką, która walczyła o uznanie w USA Dnia Kobiet jako oficjalnego święta. Założyła organizację non-profit Women Day USA. Jej działalność wsparły znane osobistości filmowe i telewizyjne: Stevie Wonder, Dialne Lane czy Kim Cambell. W 1997 roku uhonorowana za działalność na rzecz kobiet przez burmistrza Los Angeles.
Pracuje także jako lektorka. Jest pierwszą nieanglojęzyczną aktorką, która nagrała audiobooka języku angielskim w USA.
Aktywność w dziedzinie sztuki (Poźniak tworzy także rzeźby i obrazy) doceniło Cedar Sinai Art Council, które prezentuje jej kolekcje na wielu wystawach na całym świecie.

Janusz Kamiński

Polski operator filmowy i reżyser. Dwukrotny zdobywca Oscara.
Urodził się w 1959 roku. W roku 1982 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, co było efektem rozwoju sytuacji politycznej w Polsce oraz fali strajków.  W USA rozpoczął studia na Columbia College w Chicago. Ukończył także roczny kurs operatorski w American Film Institute.
Karierę rozpoczynał pracując przy produkcji filmów klasy B. Podczas realizacji projektu z Diane Keaton “Dziki Kwiat” poznał Spielberga, który zaproponował mu współpracę przy “Liście Schindlera”. Kamiński miał duży wkład twórczy w projekt. To on zaproponował tonację filmu, aby “nie był on zbyt ładny” oraz przekonał reżysera do pracy kamerą “z ręki”, aby być blisko bohaterów.
Na stałe współpracuje ze Stevenem Spielbergiem od lat 90”.  Był operatorem nominowanych do nagrody Akademii Filmowej: “Czasu Wojny”, “Amistad”, “Lincolna”, “Szeregowca Ryana” oraz “Listy Schindlera”. Za dwa ostatnie tytuły otrzymał statuetkę Oscara.
Za “Listę Schindlera” otrzymał także nagrody BAFTA oraz Brytyjskiego Stowarzyszenia Operatorów.
Jest autorem zdjęć do kilkudziesięciu filmów fabularnych. Pracował przy: “Raporcie mniejszości”, “Złap mnie, jeśli potrafisz”, “Zaginiony świat: Jurassic Park”, “Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki”, “Wojna światów” czy “Motyl i Skafander”.
W 2000 roku premierę miał jego pierwszy film, który stworzył jako reżyser pod tytułem “Stracone dusze”.
Kamiński jest również autorem zdjęć do teledysku “Alejandro” Lady Gagi.

Jerzy (Yurek Bogdayevicz) Bogdajewicz

Polski scenarzysta, reżyser, aktor i producent filmowy. Urodził się w 1949 roku w Poznaniu. Pochodzi z artystycznej rodziny z korzeniami muzycznymi.

Studiował na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Na trzecim roku wyreżyserował pierwszy spektakl “Pelikan” Strindberga, w którym zagrał też główną rolę.
Po studiach związał się zawodowo z Teatrem Laboratorium Jerzego Grotowskiego i pracował przy projekcie “Święto”.

Po niepowodzeniach podczas egzaminów na wydział reżyserii szkół filmowych w Łodzi i Warszawie, postanowił wyjechać na Zachód. Rozpoczął podróż po Kanadzie i Stanach, podczas której spotykał się z dyrektorami teatrów i dziekanami szkół artystycznych. Pozwoliło mu to rozpocząć pracę jako wykładowca akademicki na Uniwersytetach w Bostonie, Ohio i Toronto. We współpracy z uniwersytetami rozpoczął też karierę jako reżyser teatralny. Pracował przy spektaklu dyplomowym “Antygona” oraz “Shadowdance”. Wyreżyserował pozytywnie recenzowanego “Króla Edypa” oraz głośne “Bachanki”. Bogajewicz był nominowany do wielu nagród – takich jak Los Angeles Drama Critics czy Drama Logue Awards, jednak zdecydował się zaprzestać pracy reżyserskiej.
Skupił się na autorskim koncepcie Project Actor, do którego zaprosił wybranych studentów. Zaproponował im warsztaty aktorskiej na bezludnej wyspie.

Pracował także jako scenarzysta filmowy. Jego debiutem był scenariusz do filmu “Anna” napisany z Agnieszką Holland. Kanwą scenariusza była historia przyjaźni Joanny Pacuły i Elżbiety Czyżewskiej. Film ten został też przez niego wyprodukowany. Rozpoczął współpracę z Warner Bros, co umożliwiło mu na kontakty z Goldie Hawn, Demi Moore, Madonną czy Jeffem Bridgesem, z którymi tworzył projekty scenariuszy filmowych.

Jerzy Bogajewicz napisał scenariusze do filmów takich jak “Trzy serca” oraz “Osaczony” z Mickey Rourkiem w roli głównej. Jego ostatni film to “Boże skrawki”, który osadził w Polsce podczas II Wojny Światowej. Film odniósł ogromny sukces i został doceniony przez krytyków oraz widownię. Zdobył nagrody na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni.
Stworzył też serial “Kasia i Tomek”. Zrealizowano ponad 100 odcinków dla stacji TVN a sam serial stał się bardzo popularny w Polsce. Pracował także przy produkcji seriali “Stacja” oraz “Camera Café”.

Przed wyjazdem do USA zagrał w Polsce w dwóch filmach: „Pies” i “Pozwólcie nas do woli fruwać nad ogrodem”. Po powrocie do kraju aktorsko wziął udział w kilku odcinkach tworzonych przez siebie seriali.