Polska aktorka filmowa i teatralna.
Urodzona w 1938 roku w Warszawie. Zmarła w 2010 roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyemigrowała w 1968 roku.
W 1960 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. W opinii znajomych z roku oceniana była jak wyróżniająca się talentem. W trakcie studiów współpracowała ze Studenckim Teatrem Satyryków. Została także pierwszą wokalistką, która zaśpiewała piosenkę-hymn teatru czyli “Kochankowie z ulicy Kamiennej”.
Pierwsza zawodowe lata życia spędziła w Polsce. Zadebiutowała oficjalnie w spektaklu “Wizyta Starszej Pani” reżyserowanym przez Ludwika René. Związana była też z teatrem Dramatycznym. Zagrała role w “Nosorożcu”, “Uczcie morderców” czy “Anioł zstąpił do Babilonu”. Dzięki roli Daisy w sztuce “Don Juan” przylgnął do niej przydomek “polskiej Marilyn Monroe”.
Pierwszą większą rolą filmową Czyżewskiej był “Mąż swojej żony” z 1960 roku w reżyserii Stanisława Barei. U Barei, którego poznała już na początku studiów na planie jednego z bardzo wczesnych projektów dokumentalnych, zagrała jeszcze w “Małżeństwie z rozsądku” oraz popularnej komedii “Żona dla Australijczyka”.
Czyżewska często grała w filmach komediowych o tematyce wojennej: “Giuseppe w Warszawie” oraz “Gdzie jest generał…”. Zaczęto więc kojarzyć jak z tego rodzaju filmami, pomimo talentu dramatycznego. Nie można nie wspomnieć, że zagrała u Kutza w “Milczeniu”, “Pierwszym dniu wolności” Forda czy “Rękopisie znalezionym w Saragossie” Hasa. W ciekawych ralach obsadzał ją także Jerzy Skolimowski, u którego zagrała w “Rękopisie”czy “Walkowerze”.
W 1968 roku wyjechała z Polski z drugim mężem Davidem Halberstamem. David był korespondentem “New York Times”, który został persona non grata w Polsce po publikacji niepochlebnych władzy artykułom. Także Czyżewską spotkała niezasłużona krytyka i presja polityczna, które stały się bezpośrednią przyczyną wyjazdu. Czyżewska wróciła w grudniu tego samego roku do Polski na zaproszenie Andrzeja Wajdy, aby zagrać w jego filmie “Wszystko na sprzedaż”. Nadal była jednak represjonowana przez polskie władze, co doprowadziło do tego, że kolejna wizyta w Polsce miała miejsce dopiero kilkanaście lat później.
Czyżewska próbowała swoich sił w Stanach. Występowała w filmach i na deskach teatru, jednak z powodu wschodnioeuropejskiego akcentu nie udało się jej odnieść tak spektakularnego sukcesu jak w Polsce. Zagrała u Roberta Downeya Seniora w filmie “Putney Swope” oraz u Aleksandra Forda w “Kręgu pierwszym”. Zdecydowanie więcej ról otrzymywała jednak w teatrze na OFF-Broadwayu.
Wystąpiła – między innymi – w Yale Repertory Theatre w przedstawieniu Biesy Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy. Na scenie pojawiła się obok Meryl Streep. Po 1980 aktorka wróciła do Polski na krótki okres, gdzie wystąpiła w “Debiutantce” Barbary Sass, a także w filmie Bajona “Limuzyna Daimler-Benz” czy obrazie Zygadły “Odwet”.
Kolejne lata aktywności zawodowej Czyżewskiej to łączenie pracy w Stanach i Polsce. Wystąpiła w wielu filmach (“Kocham Kino”, Stracone lata Sidneya Lumeta”, pierwszoplanowa rola w “Niewłaściwym miejscu”). Grała także w teatrze w sztukach Głowackiego “Polowanie na karaluchy” czy tytułowa rola w “Antygonie w Nowym Jorku”. Wróciła też na deski Teatru Dramatycznego u Piotra Cieślaka w “Szóstym stopniu oddalenia”.
Zmarła w 2010 roku w USA. Jej grób znajduje się jednak na warszawskich Powązkach.
Aktorka ma także swoją gwiazdę w Międzyzdrojach.