Stany Zjednoczone - Strona 2 z 2

Dariusz Wolski

Polski operator filmowy pracujący w Stanach Zjednoczonych. Urodził się w 1956 roku w Warszawie. Rozpoczął studia w szkole filmowej w Łodzi. W 1970 roku wyemigrował do Nowego Jorku. Rozpoczął tam pracę przy produkcjach dokumentalnych oraz niskobudżetowych.

Przełomowy moment w jego karierze zawodowej to film “Heart”. Na planie zmuszony był do zastąpienia operatora, co otworzyło mu drzwi do amerykańskiej kariery. Po zakończeniu tego projektu rozpoczął pracę z Davidem Fincherem, Alexem Proyasem i Jake’iem Scottem. Zrealizował ponad 100 teledysków dla gwiazd amerykańskiej sceny muzycznej takich jak: Dawid Bowie, Sting, Aerosmith czy Paula Abdul.
Teledyski zostały docenione przez jury MTV Video Music Awards za projekty realizowane dla Aerosmith oraz Eminema.

Pracował przy produkcji filmów fabularnych. Jest autorem zdjęć do “Nightfall” i “Land of a little Rain”, “Prometeusz”, “Sicario 2”, “Marsjanin” oraz sagi o “Piratach z Karaibów”.
Film “Karmazynowy przypływ” nominowany został do nagrody American Society of Cinematographers.

Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Filmowej.

Filip Jan Rymsza

Reżyser, producent filmowy oraz pisarz, urodził się w 1977 roku w Olecku. W wieku 7 lat wyjechał z Polski do USA, aby dołączyć do rodziców, którzy przed represjami politycznymi wyjechali do Chicago kilka lat wcześniej. Jego ojciec – Władysław – zaangażowany był w działalność solidarnościową, co po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce groziło więzieniem. Filip Rymsza studiował film, filozofię i ekonomię na Uniwersytecie w Chicago, a obecnie pracuje jako dyrektor w Royal Road Entertainment z siedzibą w Los Angeles.

Największe dokonanie producenckie Rymszy (we współpracy z Frankiem Marshallem) to ukończenie ostatniego filmu Orsona Wellesa “Po drugiej stronie wiatru”. Produkcja filmu rozpoczęta została w latach 70. Obraz został nakręcony, jednak nie dokończono procesu postprodukcji. W 2018 roku film został premierowo zaprezentowany publiczności Festiwalu Filmowego w Wenecji. Rymsza był także producentem nagradzanego filmu dokumentalnego Morgana Neville’a „They’ll Love Me When I’m Dead”.

Jako reżyser pracował nad trzema filmami. Dwa pierwsze to projekty studenckie: “Sandcastles” oraz “Dustclouds”. Był także producentem kilku projektów filmowych – “Blue Blood”, “Valley of the Gods” ( w reżyserii Lecha Majewskiego z Johnem Malkovichem) czy “Lost Transmissions”.

Filip Rymsza jest autorem dwóch książek. Pierwsza to wydana w 2003 roku “As I Stared into the Still, Sleepless Night”. Drugim wydanym przez niego tytułem w 2004 roku jest “Key Point Three (Repeating)”. Książki nie mają jeszcze (stan na rok 2020) polskiego tłumaczenia.
W 2020 roku premierę miał ostatni wyreżyserowany przez Rymszę obraz pod tytułem “Mosquito State”- polski tytuł „Komar”.

Paweł Ferdek

Scenarzysta, reżyser, operator urodzony w 1977 roku. Oceniany jest jako jeden z najbardziej obiecujących twórców ostatnich lat w Polsce. Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej oraz Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Ferdek studiował w Szkole Andrzeja Wajdy oraz metodę Grotowskiego w Ośrodku Praktyk Teatralnych w Gardzienicach. Uczęszczał także do Werner Herzog Rogue Film School w Los Angeles. Poza kierunkami filmowymi jest także absolwentem Instytutu Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.

Paweł Ferdek zajmuje się produkcją form dokumentalnych, które łączy ze swoją pasją podróżniczą. Pracował między innymi w Izraelu, Chinach, USA i Kirgistanie. Zrealizował takie filmy jak “Odyseja złomowa”, “Przełamując mury” o Jerozolimie czy “Szklana pułapka” o amatorach walk rybek akwariowych. Stworzył także scenariusz pełnometrażowej fabuły “Ki”, który zdobył nagrodę w prestiżowym konkursie Hartley-Merrill.

Jest autorem filmu “Pollywood” opowiadającego o polskich twórcach Hollywood – takich jak bracia Warnerowie, Samuel Goldwyn czy Louis Mayer.

Samuel Goldwyn

Polski producent filmowy, założyciel wytwórni filmowej Metro-Goldwyn-Mayer.
Prawdziwe imię i nazwisko Samuela to Szmul Gelbfisz. Pochodził on z ubogiej żydowskiej rodziny. Urodził się w 1879 roku w Warszawie jako najstarszy z szóstki rodzeństwa. W wieku 16 lat opuścił Polskę. Trafił najpierw do Niemiec, potem do Angli gdzie zmienił nazwisko na Goldfish. Po kilkunastu latach tułaczki dotarł do USA. Rozpoczął tam starania o obywatelstwo oraz podjął pracę w branży handlowej (sprzedawał rękawiczki i tanią biżuterię).

W tym samym czasie rozpoczął pracę w branży filmowej. Pierwszy wyprodukowany przez niego film – “The Squaw Man” – to pierwowzór westernów. Założył też wtedy firmę ze swoim szwagrem Jessie L. Lasky – Feature Play Company, która potem przekształciła się w Adolph Zaukor’s Famous Players. Z powoduu konfliktu ze wspólnikami odszedł z firmy i założył Goldwyn Pictures Company. W tym samym też czasie zmienił nazwisko na Goldwyn. Zmuszony do odejścia z firmy rozpoczął kolejny projekt Samuel Goldwyn Studio, które cenione było za produkcję jakościowych filmów. W swojej karierze zawodowej wyprodukował kilkadziesiąt filmów fabularnych.
Za w 1974 roku wyprodukowany przez niego film “Najlepsze lata naszego życia” otrzymał Oscara. W tym samym roku uhonorowany został także nagrodą im. Irvinga G. Thalberga oraz Złotym Globem za całokształt twórczości.
Zmarł w 1974 roku z powodu niewydolności serca.

Andrzej Krakowski

Producent filmowy, reżyser, scenarzysta i pisarz urodzony w 1946 w Warszawie. Jego ojcem był Józef Krakowski – szef produkcji w Zespole Filmowym „Kamera”, a matka była dziennikarką radiową. Dorastał w domu, w którym gościli tacy artyści i filmowcy jak Leszek Kołakowski, Ilja Erenburg, Pablo Neruda, Pablo Picasso czy Diego Rivera.
Krakowski studiował reżyserię na wydziale reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi. W 1968 roku wyemigrował do USA, w efekcie reperkusji po wydarzeniach marcowych w Polsce. W USA studiował na American Film Institute. W 2004 roku uzyskał stopień doktora sztuki filmowej na wydziale reżyserii PWSFTViT w Łodzi.
Wykładał na wielu amerykańskich uczelniach – State University of New York, University of California, The School of Visual Arts w Nowym Yorku oraz w Izraelu.
Jest autorem książek: “Pollywood” oraz “Pollywood. Jak stworzyliśmy Hollywood”, opowiadających historię emigrantów z Polski, którzy tworzyli amerykański przemysł filmowy.

Andrzej Krakowski pracował jako reżyser filmowy, producent i scenarzysta. Stworzył kilkadziesiąt filmów fabularnych oraz projektów telewizyjnych. Karierę rozpoczął w 1967 roku filmem “Przechodniu uważaj”. Doceniony został wieloma nagrodami. Za film “Looking for Palladin” otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu fabularnego Orlando Hispanic Film Festival oraz festiwalu Queens International Film Festival. Obraz doceniono także za najlepszą produkcję Napa Valley Festiwal Filmowy.
W 2010 premierę miał produkowany przez niego serial “We are New York”, który zdobył nagrodę Emmy za scenariusz i zdjęcia.

Santa Rosa

Reżyseria: Sławomir Grunberg
Produkcja: Polska/USA/Meksyk, 2013
Czas trwania: 54 min

Epizod wojenny jakim był pobyt w Meksyku 1500 polskich uchodzców wojennych z Sowieckiej Rosji pozostaje do dziś, oprócz wąskiej grupy historyków i samych zainteresowanych, właściwie nieznany. Znane i opisane są natomiast wojenne losy uchodzców którzy trafili do brytyjskich kolonii w Afryce i Azji – powstaly na ten temat opracowania historyczne i filmy dokumentalne.

Połączenie tak różnych i egzotycznych krajów jak Polska i Meksyk oddziaływuje jednak na wyobrażnie i dlatego postanowiliśmy – jako producenci filmu -pokazać tą historię szerszej publiczności w Polsce i za granicą w formie pełnometrażowego dokumentu historycznego.

Pomysł narodził się na początku 2011 roku kiedy jeden z nas , na stale mieszkający w Meksyku, uczestniczył w stolicy tego kraju w pokazie filmu, którego był koproducentem, poświęconego pani Irenie Sendler i organizowanego przy wspóludziale polskiej ambasady. Po pokazie Pani Ambasador Anna Niewiadomska zaproponowała aby tematem następnego projektu filmowego była historia Polaków z hacjendy Santa Rosa. Tak rozpoczęła się nasza współpraca producencka nad filmem, który chcielibyśmy skończyć na 70 rocznicę przyjazdu Polaków do Leon 4 lipca 2013. Udało nam się dotrzeć do naoczych świadków tych wydarzeń, którzy jako dzieci mieszkali w polskiej kolonii, a dziś żyją w różnych częściach świata. Spotkania z nimi Bogdana i Joanny w czasie ich podróży do Meksyku w poszukiwaniu grobu ich dziadka stanowić będą osnowę naszego filmu i żródło informacji o życiu w polskim obozie.

Odrębny wątek stanowią wzajemne stosunki Polaków i Meksykanów, które wszyscy świadkowie tych wydarzeń określają jako więcej niż serdeczne. To że tysiące kilometrów od rodzinnego domu uchodzcy z Gułagu znależli spokojną przystań w której mogli leczyć fizyczne i psychiczne rany odniesione na „nieludzkiej ziemi” jest świadectwem ludzkiej solidarności i dobroci, tak rzadkiej w czasach wojennej zawieruchy.

Film nasz będzie więc próba wyjaśnienia dlaczego Meksykanie tak serdecznie odnosili się do egzotycznych gości z Polski i jaki wpływ mialo to pózniej na życie samych Polaków. Chcielibyśmy równocześnie spłacić tym projektem dług wdzięczności narodowi meksykańskiemu za to co zrobili dla naszych rodaków kiedy ci najbardziej potrzebowali pomocy i ludzkiego odruchu serca.

Czwarta dzielnica

Reżyseria: Adrian Prawica
Scenariusz: Rafał Muskała
Produkcja: USA, 2013
Gatunek: dokumentalny
Czas trwania: 74 min

Film “Czwarta Dzielnica” opowiada historię milionów Polaków, którzy przybyli do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu lepszego życia. Zrealizowany w Chicago przez młodych twórców przeprowadza nas przez czas początków emigracji, aż do momentu w którym Polska odzyskała niepodległość.

Adrian Prawica i Rafał Muskała w 2010 roku podjęli się trudnej próby uchwycenia historii emigracji, o której nikt nie mówi, ani nie pisze. Przez kilka lat zaglądali do różnych miejsc w których były polskie ślady. Twórcy dotarli do zdjęć, z których część nigdy nie ujrzała światła dziennego. Podróżowali po całych Stanach Zjednoczonych, aby najdokładniej ukazać emigrację i wędrówki Polaków – nie zabrakło ich w Jamestown, w Nowym Jorku, w Waszyngtonie, w Teksasie i przede wszystkim w Chicago. To na tym mieście oparli swój film. W Chicago bowiem miliony Polaków pracowało w rzeźniach i hutach stali. Tam w pocie czoła starali się zarobić na swój własny kawałek ziemi.

“Czwarta Dzielnica” to również film, który opowiada o codziennym życiu polskich emigrantów w Chicago. Zagląda tam, gdzie nikt wcześniej nie dotarł. Oryginalne zdjęcia i filmy ukazują jak wyglądał zwykły dzień Polaków. Twórcy dotarli także do gazet, które wydane przed stu laty odkrywają jakim językiem się posługiwali. Całość została sfotografowana i sfilmowana w technologii High Definition, więc wszystkie archiwalne materiały możemy oglądać w wysokiej rozdzielczości.

Przez film przeprowadzają nas historycy polskiego bądź amerykańsko-polskiego pochodzenia. Adrian Prawica i Rafał Muskała zaprosili do współpracy wiele znanych nazwisk m.in. Domica Pacygę – na co dzień wykładowcę w Columbia College, a prywatnie wielkiego pasjonatę historii południowej części Chicago. Donald Pienkos, który wykłada na Uniwersytecie w Milwaukee również ma ogromną wiedzę na temat polskiej emigracji. Z kolei James Pula jest profesorem historii. W filmie swoją wiedzą dzielą się również Victoria Granacki, Rod Sellers, Daniel Pogorzelski, Piotr Domaradzki i Jan Lorys. Każdy z historyków opowiada kawałek historii, a całość składa się na ponad 300 lat istnienia Polaków w Stanach Zjednoczonych.

Istotnym elementem filmu są również stare zdjęcia i filmy. Reżyser filmu – Adrian Prawica, pokazał Chicago takie jakie możemy je zobaczyć dzisiaj i połączył to z filmami sprzed stu lat. Daje nam to poczucie jak wiele się zmieniło.

Muzyka stworzona przez muzyków na co dzień mieszkających w Chicago oddaje polską kulturę. Głos Andrzeja Krzeptowskiego-Buhaca, który pochodzi z polskich Tatr przywołuje na myśl tęsknotę za ojczyzną. Muzykę komponował także Mirek Miyo Mardosz, Jan Zienko i Sławomir Bielawiec. Z kolei piosenkę tytułową skomponował muzyk albańskiego pochodzenia Jeton Murtishi.

Grzegorz Heromiński

Grzegorz Heromiński
urodzony: aktor.

Ma za i przed sobą 40 letnia karierę aktorska. Grał na deskach teatrów Tarnowa ,Opola i w łódzkim Jaraczu. Ma na swoim koncie wiele ról zarówno dramatycznych jak i komediowych.

Pojawiał sie w TV , radio i na estradzie. Wystąpił w ponad 30 -tu filmach, jak sam mówi w niektórych nawet zagrał. Najbardziej rozpoznawalny jest jako krasnal “Adaś z filmu Machulskiego “Kingsajz”, ale grał tez u W. Hassa i Kolskiego.

Janusz Zygmunt Kamiński

Janusz Zygmunt Kamiński (ur. 27 czerwca 1959 w Ziębicach) – operator filmowy i reżyser, dwukrotny laureat Oscara. Dzieciństwo i młodość spędził w Polsce. Absolwent Szkoły Podstawowej nr 76 we Wrocławiu przy ul. Wandy 13].Uczeń X Liceum Ogólnokształcącego im. Stefanii Sempołowskiej, (kiedyś przy al. Kasprowicza 28a) ul. Piesza 1 we Wrocławiu. W 1981 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W latach 1982–1987 uczęszczał do Columbia College w Chicago, gdzie skończył studia pierwszego stopnia. Zdobył tytuł magistra w Amerykańskim Instytucie Filmowym. Od 1993 roku współpracuje ze Stevenem Spielbergiem przy wszystkich jego produkcjach.

Jacek Piotr Latallo

Jacek Piotr Latallo
Polish Television Chicago

WYKSZTAŁCENIE
1987 przyznanie kategorii reżyserskiej przez Ministerstwo Kultury i Sztuki
1982 uzyskanie tytułu magistra sztuki w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej.

Jerzy Majcherczyk

Kajakarz, odkrywca, podróżnik, mieszkający na stałe w USA. Inicjator i Fundator Oddziału Polskiego The Explorers Club w Warszawie (1993) oraz wielu innych organizacji i wypraw w Polsce i USA w tym: Akademickiego Klubu Kajakowego BYSTRZE w Krakowie (1972), Wyprawy Kajakowej, Jugosławia’76, Wyprawy Kajakowej CANOANDES’79 do Ameryki Łacińskiej (1979-82) oraz założyciel i prezes Polonijnego Klubu Podróżnika w USA (1996 -). Autor książki In Kayak Through Peru, wydanej w Limie w 1981 w języku hiszpańskim i angielskim.

Jacek Malinowski

Biografia: urodzony w Warszawie, gdzie mieszka i pracuje do dziś

Edukacja:

1995 – 1997 – Mason Gross School of The Arts / Uniwersytet Rutgers, USA.
1992 – 1993 – Letnia Międzynarodowa Akademia Sztuk Pięknych, Salzburg, Austria.
1987 – 1992 – Wydział Rzeźby, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie.

Zbigniew Rybczyński

Urodził się 27 stycznia 1949 roku w Łodzi. Autor filmów eksperymentalnych, w których jest jednocześnie reżyserem, operatorem, scenarzystą i scenografem. Artysta multimedialny i profesor. Pionier nowych technologii audiowizualnych, innowator i eksperymentator nowych technologii (HDTV).

Ewa Zadrzyńska

Dziennikarka, autorka opowiadań, od 1984 mieszkała w Nowym Jorku. Jej artykuły ukazywały się min w Polityce, Gazecie Wyborczej, Twoim Stylu i w Stanach w New York Timsie, New York Newsday, San Francisco Chronicle, International Herald Tribune. Jej opowiadania drukowane były w Kulturze, Literaturze, Wezwaniu i w Stanach Zjednoczonych w “Lower East Side Portable”. Jedno z nich znajduje się w podręczniku Języka Polskiego dla 5 klasy w wydaniu PWN.
W Stanach wydała dwie książki dla dzieci poświęcone kolekcjom muzealnym.
W 2006 roku reżyseruje filmy dla cyklu Fundacji Evens: „Poezja łączy ludzi-Mój ulubiony wiersz”.

Jan Andrzej Paweł “AP” Kaczmarek

Jan Andrzej Paweł “AP” Kaczmarek
ur. 29 kwietnia 1953 w Koninie) – polski kompozytor, autor muzyki do ponad pięćdziesięciu filmów długometrażowych i dokumentalnych, laureat Oskara za muzykę do filmu Marzyciel.
Jan A. P. Kaczmarek jest wirtuozem gry dwoma smyczkami na nietypowym instrumencie podobnym do cytry – fidoli Fischera. W 1983 roku Jan A. P. Kaczmarek wymyślił własny instrument muzyczny – niewkacz, którego konstrukcja została oparta na fidoli Fischera.
Dyrektor i twórca Międzynarodowego Festiwalu Filmu i Muzyki Transatlantyk w Poznaniu.
Życiorys

Lech Majewski

Lech Majewski (ur. 30 sierpnia 1953 w Katowicach) – polski reżyser filmowy i teatralny, pisarz, poeta i malarz. Członek Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz na Wydziale Reżyserii PWSFTViT w Łodzi. Podczas studiów zrealizował etiudy „Bisowanie” i „Grand Hotel” (1975); Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych). Jego dyplomem była nowela „Zwiastowanie” w filmie fabularnym „Zapowiedź ciszy”. Samodzielnym debiutem fabularnym Majewskiego stał się Rycerz (1980), wysoko oceniony w Wielkiej Brytanii i USA.

Karski i władcy ludzkości

Reżyseria/Zdjęcia: Sławomir Grünberg
Scenariusz: Katka Reszke, Sławomir Grünberg, E. Thomas Wood
Dźwięk: Tomasz Dukszta C.A.S.
Montaż: Matylda Kawka, Katka Reszke
Autor sekwencji animowanych: Tomasz Niedźwiedź
Producenci: Sławomir Grünberg, Dariusz Jabłoński, Violetta Kamińska, Izabela Wójcik
Produkcja: LOGTV LTD & Apple Film Production
Koprodukcja: Narodowy Instytut Audiowizualny, Telewizja Polska S.A., Narodowe Centrum Kultury, Tv Indie Film, Fundacja Przeszłość i Teraźniejszość
Produkcja: USA/Polska 2015

Obsada:
Jan Karski
Laurence Weinbaum, Instytut Światowego Kongresu Żydów, były uczeń Jana Karskiego
Rabin Harold White, Uniwersytet Georgetown
E. Thomas Wood – współautor książki „Karski – opowieść o emisariuszu”
Władysław Zaroffe
Władysław Bartoszewski, były minister spraw zagranicznych RP
Martin Gilbert, oficjalny biograf Winstona Churchilla
Efraim Zuroff, Centrum Szymona Wiesenthala
Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego USA
Meir Rosenne, były ambasador Izraela w USA
Kenneth Adelman, dyplomata, były uczeń Jana Karskiego
Joshua Muravchik, Instytut Polityki Zagranicznej, Waszyngton, USA,
były student Jana Karskiego

Zrealizowany w nowatorskiej formule, łączącej unikalne materiały archiwalne i sekwencje animowane, film wybitnego dokumentalisty, laureata prestiżowej nagrody EMMY, Sławomira Grünberga. Historia Jana Karskiego – bohatera Polskiego Państwa Podziemnego, którego amerykański „Newsweek” uznał za jedną z najwybitniejszych postaci XX wieku.

Jan Karski, pseudonim „Witold”, jako pierwszy człowiek na świecie ujawnił przed państwami zachodniej koalicji okrucieństwa i masowe zbrodnie, jakich hitlerowcy dopuszczali się na terenie Polski. Był emisariuszem Polskiego Państwa Podziemnego, potajemnie wysłanym do warszawskiego getta z misją rozpoznania sytuacji Żydów w przededniu „ostatecznego rozwiązania”. Jego celem było przekazanie światu wstrząsających informacji o tragedii narodu żydowskiego. „Jeżeli nie będzie interwencji aliantów, to w ciągu półtora roku ludność żydowska przestanie istnieć” – donosił w tzw. „Raporcie Karskiego”, który oparty był głównie na wiedzy zdobytej przez Jana Karskiego jako naocznego świadka. Niestety, informacje o Holokauście, przemycone przez Karskiego na Zachód, znalazły się wówczas na 16. stronie „New York Timesa”. Kilka lat temu amerykański „Newsweek” uznał Jana Karskiego za jedną z najwybitniejszych postaci, a jego wojenną misję określił jako jeden z moralnych kamieni milowych cywilizacji dwudziestego stulecia.

Niekwestionowanym walorem filmu Sławomira Grünberga są animowane rekonstrukcje wielu scen, takich jak aresztowanie Karskiego przez Gestapo, jego dwukrotne wejście do warszawskiego getta oraz obozu przejściowego w Izbicy oraz liczne rozmowy z – jak ich nazywał sam Karski – „władcami ludzkości”, m.in. ministrem spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Anthonym Edenem czy prezydentem USA Franklinem D. Rooseveltem. Wśród materiałów archiwalnych pokazano nigdy wcześniej nie wykorzystane wywiady przeprowadzone przez E. Thomasa Wooda, współautora książki: „Karski – opowieść o emisariuszu” oraz mało znane archiwalne materiały filmowe i fotograficzne. W filmie, oprócz nagrań samego Jana Karskiego, widzowie będą mieli okazję zapoznać się z wypowiedziami osób, które dobrze go znały, w tym m.in. słynnego amerykańskiego politologa prof. Zbigniewa Brzezińskiego, oficjalnego biografa Winstona Churchilla Sir. Martina Gilberta oraz byłego ministra spraw zagranicznych prof. Władysława Bartoszewskiego.

„Dla mnie Jan Karski był niezwykle odważnym i oddanym sprawie walki o równość, prawdę  i sprawiedliwość młodym człowiekiem. Trzeba pamiętać, że gdy wybuchła wojna miał zaledwie 25 lat. Dostał propozycję, którą ogromny procent ludzi na jego miejscu by odrzucił. Jan Karski był człowiekiem, który w imię humanizmu skłonny był poświęcić swoje życie.

Karski to bohater uniwersalny, ponadczasowy, który powinien stać się wzorem do naśladowania dla młodego pokolenia na całym świecie. Młodzi ludzie z natury rzeczy poszukują sensu życia i właściwych wzorców moralnych, a ‘Karski i władcy ludzkości’, pokazuje, że warto sobie czasem stawiać banalnie może brzmiące pytanie: Czy jako jednostka jestem w stanie zmienić świat?”.

Sławomir Grünberg, reżyser

Ref Ren spod Monte Cassino

Ref Ren spod Monte Cassino
film dokumentalny/ Polska,USA/ 2014/25
min./ reż. Jacek Piotr Latałło – TVP Historia

W 2014 odbyła się premiera wyjątkowego filmu o Feliksie Konarskim pt.: „Ref-Ren spod Monte Cassino” w reżyserii Jacka Piotra Latałły. Podczas tworzenia filmu wykorzystano filmowe, dźwiękowe i fotograficzne materiały archiwalne z okresu bitwy pod Monte Cassino pochodzące ze zbiorów Muzeum Polskiego w Ameryce. W filmie występują ostatani weterani spod Monte Cassino oraz przyjaciele autora pieśni mieszkający do tej pory w Chicago. Możemy też zobaczyć samego Feliksa Konarskiego we fragmencie wywiadu archiwalnego pochodzącego sprzed 25 lat oraz poznać nieznane karty historii Polski. Tantiemy za muzykę do “Czerwonych maków spod Monte Cassino” pobiera aktualnie kancelaria prawna w Monachium. “Jak widać historia zatoczyła kolejny raz koło” – skomentował ten fakt Piotr Latałło – reżyser filmu.

Deportowany

Tytuł: Deportowany
Reżyser: Piotr Latałło
Czas: ok.15 minut
Reportaż TV Polish Chicago / 2012

Mirosław Laguna przyjechał do Ameryki jako 4 letnie dziecko. Jego rodzina wyjechała z Polski podążając za dziadkami, którzy opuścili kraj w 1888 roku. Rodzice nie przywiązywali wagi do statusu naszego bohatera w USA. 10 lat temu Mirosław popadł w konflikt z prawem. Spędził w więzieniu 3 lata za kradzież i wypadek samochodowy. Teraz pomaga schorowanej matce. Wspólnie z narzeczoną Beatą wychowuje piątkę dzieci opuszczonych przez biologicznych rodziców, pracuje jako mechanik. Matka mówi o nim: to dobry człowiek, więzienie go zmieniło, teraz chce pomagać innym.
Ostatnio nasz bohater otrzymał wyrok deportacyjny. Prawnicy nie są w stanie pomóc Mirosławowi. Obecnie przebywa w więzieniu. Odmówił przyjęcia dokumentów, które umożliwiłyby mu wyrobienie polskiego paszportu, bo czuje się Amerykaninem polskiego pochodzenia.

Heart of Hate

Reżyser: Daniel Witkowski
Produkcja: USA, 2014
Czas trwania: 19 min

Eric – lojalny Neo-Nazista, zakochuje się w Ayla, dziewczynie ze środkowego wschodu. W tym samym czasie brat Erica – Carl, lider grupy Neo-Nazistów, planuje inicjację do wyższej rangi dla Erica.

Na barkach lwa (Shoulder the lion)

na-barkach-lwa Reżyseria: Patryk Rębisz
Produkcja: Polska/ USA, 2015
Czas trwania: 74 min
Bogaty wizualnie film dokumentalny “Na barkach lwa” przedstawiając historie trzech artystów, którzy utracili zmysł definiujący ich sztukę. Film opowiada o znaczeniu obrazów, fragmentalnej naturze naszych wspomnień i jak nasza świadomość kształtuje to kim jesteśmy w dzisiejszym świecie. Niewidoma fotografka zastanawia się nad siłą obrazów w dzisiejszej nasyconej wizualnie kulturze; muzyk zmuszony porzucić marzenia o graniu z powodu utraty słuchu szuka dla siebie nowej przyszłości; były bokser i malarka (jej historia stała się inspiracją dla oscarowego filmu Clinta Eastwooda “Za wszelka cenę”) szuka swojego miejsca w życiu po utracie połowy mózgu.