Powrót Agnieszki H

Reżyseria: Krystyna Krauze, Jacek Petrycki
Scenariusz: Krystyna Krauze
Zdjęcia: Jacek Petrycki P.S.C.
Producent: Maur Film, Centrala
Produkcja: Polska, Czechy
Koproducent: Czeska Telewizja, Mazowiecki Fundusz Filmowy, Telewizja Polska
Współfinansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej, Czeski Fundusz Filmowy
Gatunek: film dokumentalny
Rok produkcji: 2013
Czas: 77 min.

„Powrót Agnieszki H.” jest lekką i w wielu miejscach dowcipną opowieścią o studenckich latach najsławniejszej polskiej reżyserki – Agnieszki Holland, która studiowała na FAMU w latach 1966-1971. Był to okres politycznych przełomów, artystka aktywnie uczestniczyła w wydarzeniach Praskiej wiosny oraz protestach studenckich przeciwko tzw. normalizacji w Czechosłowacji. W 1970 na kilka tygodni trafiła do więzienia. W filmie powraca do miejsc znanych z młodości, a także do przyjaciół. W podróży towarzyszy jej dwóch kolegów z FAMU – operator Andrzej Koszyk oraz dokumentalista Andrzej Zajączkowski. Powodem jej kolejnego powrotu do Czech była realizacja serialu „Gorejący krzew”, który opowiada o wydarzeniach związanych z samospaleniem Jana Palacha. Symbolicznym wydaje się fakt, że reżyserką tego projektu jest Polka (rówieśnica Jana Palacha), która była naocznym świadkiem wydarzeń, jakie stały się kanwą scenariusza.

Wielkim walorem naszego dokumentu jest to, iż za kamerą stanął wieloletni przyjaciel i współpracownik reżyserki, operator najważniejszych jej filmów fabularnych – Jacek Petrycki. Ich relacja jest bardzo bliska i nacechowana pełnią zrozumienia. Dzięki wytworzeniu szczególnego porozumienia w trójkącie bohaterka-kamera-operator powstał bardzo intymny portret reżyserki, która do dziś jest wierna swoim ideałom z czasów młodości.

Z Moskwy do Pietuszek z Wieniediktem Jeroflejewem

Reżyseria: Paweł Pawlikowski
Zdjęcia: Wit Dąbal, Bogdan Dziworski
Produkcja: BBC Wielka Brytania
Rok produkcji: 1990
Gatunek: Biograficzny, dokumentalizowany
Czas: 45 min.

Film o Jerofiejewie, z jego jeszcze udziałem, próbujący odtworzyć realia poematu “Moskwa-Pietuszki”. Realizatorzy przedstawiają kolejne przystanki trasy, pasażerów podróżujących nią często lub sporadycznie wspominających pisarza, któr podróżował z nimi. Wstrząsającemu obrazowi pijanej i pijącej Rosji towarzyszą cytaty z poematu Jerofiejewa. Realizatorzy składają podziękowania: Państwowym Kolejom Radzieckim, Posterunkowi KGB na dworcu w Pietushkach i Zuli Victor.

Tajemniczy sojusznik

Reżyser/Scenarzysta/Producent: Piotr Fudakowski
Producent: Tom Waller
Koproducent: Michał Kwieciński
Muzyka: Guy Farley
Reżyser obrazu: Michał Tywoniuk
Montaż: Jarosław Barzan
Postprodukcja, Animacja:Badi Badi
Scenografia: Pongnarin Jonghawklang
Rok produkcji: 2015

Obsada:
JACK LASKEY – KONRAD
ZHU ZHU – LI
LEON DAI – KAPITAN WANG
HSIA CHING-TING – MONG LIN

Zwiastun:

Tajemniczy sojusznik (Secret Sharer) to pełna zwrotów akcji współczesna historia, opowiedziana z epickim rozmachem oraz poczuciem humoru. Głównym wątkiem jest prowadząca przez wzburzone wody i meandry relacji międzyludzkich podróż młodego mężczyzny ku dojrzałości.

Osadzone we współczesności fabuła oraz postaci Secret Sharer Tajemniczego Sojusznika głęboko czerpią z treści napisanego przez Josepha Conrada w 1910 roku opowiadania pt. „Tajemniczy sojusznik”, jak również z wydarzeń z życia tego wielkiego polskiego pisarza.

Gdzieś na Morzu Południowochińskim polski kapitan po raz pierwszy dowodzi statkiem, przerdzewiałym chińskim frachtowcem. Załoga jest wrogo nastawiona, podejrzewa go o udział w uknutym przez nieuczciwego armatora spisku, mającym na celu zatopienie ich pływającego domu i wyłudzenie ubezpieczenia.

Gdy załoga opuszcza kotwiczący w zatoce statek, młody kapitan zostaje na pokładzie sam, zagubiony i bezradny. Noc upływa mu na niespokojnym wyczekiwaniu. Nagle dostrzega unoszące się na wodzie, zaczepione o drabinkę sznurową nagie ciało.

Wciągając drabinkę, kapitan odkrywa zjawiskowo piękną kobietę, półżywą z wycieńczenia Chinkę. Ta ostatkiem sił wchodzi na pokład, rzucając jedynie „ukryj mnie”.

Wkrótce nadchodzi świt, a wraz z nim dowodzona przez męża kobiety grupa mężczyzn poszukujących morderczyni…

Podróże Dostojewskiego

Reżyseria: Paweł Pawlikowski
Zdjęcia: Wit Dąbal
Producent: Paweł Pawlikowski
Produkcja: BBC Wielka Brytania
Gatunek: film dokumentalny
Rok produkcji: 1991
Czas: 52 min.

Obsada:
Dorota Kwiatkowska-Rae
Dimitri Dostoevsky

Nagrody:
Royal Television Society Award
European Film Academy special mention
Canadian „Rocky” at Banff
Prix Italia

Październik 1990 roku. Dimitri Dostojewski to leningradzki tramwajarz, ale nie taki zupełnie zwyczajny. Jest on prawnukiem wybitnego rosyjskiego pisarza – Fiodora Dostojewskiego. Z tego powodu zostaje zaproszony przez zachodnich wielbicieli autora do Niemiec, by odbyć tu podróż śladami przodka i udzielić wykładów. Dimitri na europejskich salonach niczym kustosz reprezentuje spuściznę pradziadka, o której – wbrew oczekiwaniom – wie niewiele. Dostojewski traktowany jest jednak z pełną estymą, zadawane mu są głębokiej natury pytania, podczas gdy jego myśli krążą wokół ukrytego celu wizyty. Dimitri marzy bowiem, by powrócić do Rosji własnym Mercedesem, na którego fundusze zamierza zdobyć na miejscu. Pomysłów by to osiągnąć mu nie brakuje, czemu dopomagają zachodnie elity, skutecznie wabione znanym, arystokratycznym nazwiskiem.

Strajk. Bohaterka z Gdańska

Reżyseria: Volker Schlöndorff
II Reżyser:
Marcin Brodzki
Ralph Remstedt

Scenariusz:
Andreas Pfluger
Sylke Rene Meyer
Maciej Karpiński

Zdjęcia: Andreas Hofer
Kostiumy: Ewa Krauze
Muzyka: Jean Michel Jarre
Produkcja: Polska, Niemcy
Rok produkcji: 2006
Gatunek: Film fabularny
Czas: 104 min.

Obsada:
Katharina Thalbach
Andrzej Chyra
Dominique Horwitz
Andrzej Grabowski
Ewa Telega
Dariusz Kowalski
Wojciech Pszoniak
Wojciech Solarz
Rafael Remstedt
Marta Straszewska
Barbara Kurzaj
Maria Maj
Krzysztof Kiersznowski
Adam Trela
Jowita Budnik

Anna Walentynowicz to znana działaczka “Solidarności”. W sierpniu 1980 roku została bezprawnie zwolniona z pracy na pięć miesięcy przed emeryturą. To wydarzenie stało się przyczyną strajku, którego wynikiem było powstanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego “Solidarność”.

Poruszająca historia odważnej kobiety, która walcząc o godność napisała epizod światowej historii, przyczyniając się do powstania Solidarności. Strajk został oparty na motywach biografii Anny Walentynowicz, która stała się pierwowzorem filmowej postaci Agnieszki Kowalskiej (Katharina Thalbach).

Będzie lepiej

Reżyseria: Michał Waszyński
Scenariusz: Ludwik Starski, Emanuel Schlechter
Produkcja: Polska
Rok produkcji: 1936
Gatunek: Komedia

Obsada:
Antoni Fetner
Aleksander Żabczyński
Loda Niemirzanka
Henryk Vogelfanger
Kazimierz Wajda

Gdy Szczepko (Kazimierz Wajda) i Tońko (Henryk Vogelfanger),  lwowscy muzykanci, znajdują  w parku zawiniątko z niemowlęciem i karteczką, na której widnieje prośba o zaopiekowanie się dzieckiem, zabierają je do domu i troskliwie się nim zajmują. Niebawem poznają przypadkowo Wandę (Loda Niemirzanka), posiadającą sklep z zabawkami w Warszawie, która przyjechała do Lwowa ze swoim stryjem Onufrym Ruczyńskim (Antoni Fertner) dokonać zakupu lalek w fabryce Dalewicza (Aleksander Żabczyński), w którym stryj widzi ponadto kandydata na męża dla Wandy. Ta jednak czuje do zasadniczego, brodatego okularnika, jakim jest fabrykant, niechęć. Poprzez zbieg okoliczności, dziecko trafia do domu Ruczyńskich w Warszawie a Onufry, któremu Wanda przedstawia je jako własne, zakochuje się w nim bez reszty. Zrozpaczeni Tońko i Szczepko gorączkowo szukają Bajbusa, tak nazwali dziecko, i niebawem pojawiają się w Warszawie. Przyjeżdża tu również zakochany w Wandzie Dalewicz. Czeka ich tutaj wiele zabawnych perypetii…

Magda

Reżyseria i scenariusz: Irma-Kinga Stelmach
Zdjęcia: Jan Zabeil
Produkcja: Hochschule für Film und Fernsehen „Konrad Wolf”, Potsdam-Babelsberg
Współpraca produkcyjna: Małgorzata Zacharko
Rok produkcji: 2010
Gatunek: film krótkometrażowy
Długość: 30 min

OBSADA:
Magda – Magdalena Morgan
Jan – Dirk Borchert (w trakcie rozmów)
Paweł – Błażej Wójcik
Christa – casting
Agnieszka – Klaudia Jachera
Kuba – casting

MAGDA (ok. 38 lat), pochodzi z małego polskiego miasteczka. Ma męża i siedmioletniego syna. Od kilku lat krąży między Polską a Berlinem, gdzie ma dobrze płatną pracę: opiekuje się chorą na starczą demencję kobietą. Kiedyś podjęła tę pracę z finansowej konieczności: wspólnie z mężem zdecydowała, że chcą wybudować domek jednorodzinny. W międzyczasie marzenie się urzeczywistniło: stoi nie otynkowany dom.
Magda może wrócić. Jednak to wcześniej uporządkowane i racjonalne życie z mężem i synem stało się jej w międzyczasie dość dalekie. W Berlinie poznała JANA (ok. 42). Niewiele o nim wie, poza tym, że żyje sam i pracuje w knajpie. Magda nie pasuje do świata Jana. I dla Jana nie ma miejsca w świecie Magdy. Wydaje się, że nie może ich łączyć nic poza samotnością, niezrealizowanymi planami na życie, ich zagubieniem i tęsknotą za ucieczką przed swoim przeznaczeniem. Ta tęsknota popycha tych dwoje ku sobie, przeżywają bardzo intensywne chwile, pełne fizycznej bliskości. Ich związek ma w sobie coś niemożliwego, niezobowiązującego, pozbawionego przyszłości. Jednak Magda czuje, że ciężko jej będzie zrezygnować z obecności Jana w swoim życiu.
Magda traci pracę w Berlinie. Chora kobieta zostaje oddana do domu opieki społecznej. Mieszkanie, w którym Magda wynajmowała pokoik, zostaje zlikwidowane. Magda powinna wrócić do Polski. Jan chce, żeby została z nim. Ona chce zostać i jednocześnie chce odejść. Ale dokąd? Gdzie chcę żyć? Jak chcę żyć? Kim jestem? Takie pytania stawia sobie główna bohaterka i wielu ludzi w podobnych sytuacjach życiowych.

Karski i władcy ludzkości

Reżyseria/Zdjęcia: Sławomir Grünberg
Scenariusz: Katka Reszke, Sławomir Grünberg, E. Thomas Wood
Dźwięk: Tomasz Dukszta C.A.S.
Montaż: Matylda Kawka, Katka Reszke
Autor sekwencji animowanych: Tomasz Niedźwiedź
Producenci: Sławomir Grünberg, Dariusz Jabłoński, Violetta Kamińska, Izabela Wójcik
Produkcja: LOGTV LTD & Apple Film Production
Koprodukcja: Narodowy Instytut Audiowizualny, Telewizja Polska S.A., Narodowe Centrum Kultury, Tv Indie Film, Fundacja Przeszłość i Teraźniejszość
Produkcja: USA/Polska 2015

Obsada:
Jan Karski
Laurence Weinbaum, Instytut Światowego Kongresu Żydów, były uczeń Jana Karskiego
Rabin Harold White, Uniwersytet Georgetown
E. Thomas Wood – współautor książki „Karski – opowieść o emisariuszu”
Władysław Zaroffe
Władysław Bartoszewski, były minister spraw zagranicznych RP
Martin Gilbert, oficjalny biograf Winstona Churchilla
Efraim Zuroff, Centrum Szymona Wiesenthala
Zbigniew Brzeziński, były doradca prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego USA
Meir Rosenne, były ambasador Izraela w USA
Kenneth Adelman, dyplomata, były uczeń Jana Karskiego
Joshua Muravchik, Instytut Polityki Zagranicznej, Waszyngton, USA,
były student Jana Karskiego

Zrealizowany w nowatorskiej formule, łączącej unikalne materiały archiwalne i sekwencje animowane, film wybitnego dokumentalisty, laureata prestiżowej nagrody EMMY, Sławomira Grünberga. Historia Jana Karskiego – bohatera Polskiego Państwa Podziemnego, którego amerykański „Newsweek” uznał za jedną z najwybitniejszych postaci XX wieku.

Jan Karski, pseudonim „Witold”, jako pierwszy człowiek na świecie ujawnił przed państwami zachodniej koalicji okrucieństwa i masowe zbrodnie, jakich hitlerowcy dopuszczali się na terenie Polski. Był emisariuszem Polskiego Państwa Podziemnego, potajemnie wysłanym do warszawskiego getta z misją rozpoznania sytuacji Żydów w przededniu „ostatecznego rozwiązania”. Jego celem było przekazanie światu wstrząsających informacji o tragedii narodu żydowskiego. „Jeżeli nie będzie interwencji aliantów, to w ciągu półtora roku ludność żydowska przestanie istnieć” – donosił w tzw. „Raporcie Karskiego”, który oparty był głównie na wiedzy zdobytej przez Jana Karskiego jako naocznego świadka. Niestety, informacje o Holokauście, przemycone przez Karskiego na Zachód, znalazły się wówczas na 16. stronie „New York Timesa”. Kilka lat temu amerykański „Newsweek” uznał Jana Karskiego za jedną z najwybitniejszych postaci, a jego wojenną misję określił jako jeden z moralnych kamieni milowych cywilizacji dwudziestego stulecia.

Niekwestionowanym walorem filmu Sławomira Grünberga są animowane rekonstrukcje wielu scen, takich jak aresztowanie Karskiego przez Gestapo, jego dwukrotne wejście do warszawskiego getta oraz obozu przejściowego w Izbicy oraz liczne rozmowy z – jak ich nazywał sam Karski – „władcami ludzkości”, m.in. ministrem spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Anthonym Edenem czy prezydentem USA Franklinem D. Rooseveltem. Wśród materiałów archiwalnych pokazano nigdy wcześniej nie wykorzystane wywiady przeprowadzone przez E. Thomasa Wooda, współautora książki: „Karski – opowieść o emisariuszu” oraz mało znane archiwalne materiały filmowe i fotograficzne. W filmie, oprócz nagrań samego Jana Karskiego, widzowie będą mieli okazję zapoznać się z wypowiedziami osób, które dobrze go znały, w tym m.in. słynnego amerykańskiego politologa prof. Zbigniewa Brzezińskiego, oficjalnego biografa Winstona Churchilla Sir. Martina Gilberta oraz byłego ministra spraw zagranicznych prof. Władysława Bartoszewskiego.

„Dla mnie Jan Karski był niezwykle odważnym i oddanym sprawie walki o równość, prawdę 
i sprawiedliwość młodym człowiekiem. Trzeba pamiętać, że gdy wybuchła wojna miał zaledwie 25 lat. Dostał propozycję, którą ogromny procent ludzi na jego miejscu by odrzucił. Jan Karski był człowiekiem, który w imię humanizmu skłonny był poświęcić swoje życie.

Karski to bohater uniwersalny, ponadczasowy, który powinien stać się wzorem do naśladowania dla młodego pokolenia na całym świecie. Młodzi ludzie z natury rzeczy poszukują sensu życia i właściwych wzorców moralnych, a ‘Karski i władcy ludzkości’, pokazuje, że warto sobie czasem stawiać banalnie może brzmiące pytanie: Czy jako jednostka jestem w stanie zmienić świat?”.

Sławomir Grünberg, reżyser

Paryżanka

Reżyser: Stefan Łazarski
II reżyser: Olivier Bizet
Scenariusz: Stefan Łazarski
Zdjęcia: Filip Drożdż
Produkcja: Polska, Francja
Producent wykonawczy: Joanna Szymańska
Rok produkcji: 2015
Gatunek: Film fabularny – krótkometrażowy

Obsada:
Justyna – Zofia Domalik
Rikki – Akil Wingate
Madame – Asa Jonson

Film powstał w ramach projektu Studia Munka – SFP i Le G.R.E.C. “Paryż – Warszawa”.

Paryżanka

Dwudziestoletnia Justyna przyjeżdża do Paryża. Z dworca miał ją odebrać Marcel, ale się nie pojawił. Podchodzi do niej postawny czarnoskóry Riki, przedstawia się jako kolega Marcela. Dziewczyna niechętnie wsiada z nim do samochodu.

Znam kogoś, kto Cię szuka

Scenariusz i reżyseria: Julia Kowalski
Gatunek: Dramat
Produkcja: Polska, Francja 2015
Zdjęcia: Simon Beaufils
Montaż: Martial Salomon
Scenografia: Héléna Cisterne
Kostiumy: Ada Cichowicz

Produkcja: Les Films de Françoise (Francja)
Mina Driouche, Valérie
Donzelli, Jérémie Elkaïm
Donten & Lacroix Films (Polska)
Maria Blicharska, Monika Sajko Gradowska

Polska Premiera: 27-11-2015

Obsada: Liv Henneguier, Yoann Zimmer, Andrzej Chyra, Artur Steranko,
Léa Mesnil, Juliane Lepoureau, Felix Jourdain

„Na naszych oczach rodzi się nowa figura współczesnego kina:
dziewczyna przestaje być pożądana – zaczyna pożądać”.

Idir Serghine i Pascal Tessaud, Cannes ACID

Rose, wychowująca się bez matki nastolatka z francuskiej prowincji,
przeczuwa, że na bunt i złość będzie mogła sobie pozwolić jedynie
teraz. Miota się pomiędzy skrajnymi emocjami i walczy z własną
niewinnością. Polskie korzenie ojca nie mają z tym nic wspólnego.
Dzieciństwo bezpowrotnie odeszło, a nastoletnie ciało przestało służyć
zabawie – teraz jest kolejnym źródłem szaleństwa i towarem na
rówieśniczym rynku ciał, służących do komunikacji między płciami.
Rose znajduje inny sposób na zbudowanie relacji z chłopakiem.
Wykorzystuje sytuację – zatrudniony przez ojca Polak (Andrzej Chyra)
ma tu syna, którego w przeszłości porzucił i z którym chce odnowić
rodzinne więzi. Początkowo z nudy, z tęsknoty za intensywnymi
wrażeniami, dziewczyna wchodzi w sam środek uczuciowej układanki
między ojcem i synem. Jest katalizatorem, świadkiem, w końcu
uczestniczką zdarzeń. Odkrywa, że to ludzkie słabości, a nie atuty są
kluczem do porozumienia ze światem.

Agnieszka

Scenariusz i reżyseria: Tomasz E. Rudzik

Obsada: Karolina Gorczyca, Hildegard Schmahl, Lorenzo Nedis Walcher,
Jörg Witte, Rafal Garniecki, Elisa Schlott, Jan Messutat,  Hanna
Scheibe, Johannes Silberschneider, Thomas Darchinger, Angelika Fink,
Ole  Eisfeld, Wojciech Zieliński, Tom Radisch, Thomas Gräßle

Gatunek: Dramat
Produkcja: Niemcy, Polska 2014
Polska Premiera: 30-10-2015
Czas trwania: 98 min.

Po fabularnym debiucie „DESPERACI W AKADEMIKU”, którego premiera
odbyła się podczas 57. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w San
Sebastian, Tomasz E. Rudzik zabiera nas do zupełnie innego świata,
którego centrum i najważniejszym punktem odniesienia jest tytułowa
Agnieszka. Owiana tajemnicą, skrzętnie ukrywająca uczucia i kierująca
się zwierzęcym instynktem przetrwania bohaterka przez przypadek trafia
do Monchium, gdzie szybko musi nauczyć się nowych reguł bezwzględnej
gry.

Urodzony w Polsce i mieszkający na stałe w Niemczech Rudzik zabiera
widzów z polskiego żeńskiego więzienia do niemieckiej agencji
towarzyskiej. Snuta przez niego opowieść z uwagą i czułością podąża za
Agnieszką, której jedyną zasadą wydaje się być odwieczne „oko za oko,
ząb za ząb”. Brutalny świat, w którym rozgrywa się opowieść, nie jest
jednak przytłaczającym koszmarnym snem: silna, niezależna bohaterka
pozostaje w jakiś sposób czysta, nieskażona – podobnie jak jej młody
przyjaciel Manuel i młodszy brat Rafał. Rudzik ukazuje
niebezpieczeństwa wynikające z zestawienia dwóch światów, obu
funkcjonujących na podstawie tej samej ludzkiej przypadłości:
naiwności i czystości uczuć. Rozdarta między nimi Agnieszka stara się
znaleźć własną metodę.

W roli głównej wystąpiła Karolina Gorczyca, doświadczona aktorka,
która tą rolą udowadnia, jak szeroki jest jej aktorski wachlarz. Rolę
Madame, która w Monachium bierze Agnieszkę pod swoje skrzydła,
powierzono ikonie teatru z Hamburga – Hildegard Schmahl. Młodego
przyjaciela Agnieszki zagrał zaś 18-letni Lorenzo Nedis Walcher, który
wydaje się być na progu błyskotliwej kariery. Niemiecka premiera
„AGNIESZKI” odbyła się podczas 48. Międzynarodowego Festiwalu w Hof,
gdzie film zdobył również nominację do Niemieckiej Nagrody Filmowej.

Jestem Kuba (I am Kuba)

Reżyseria/Scenariusz: Ase Svenheim Drivenes
Produkcja: Norwegia/Polska/Niemcy
Kooproducent: Edward Porembny
Rok produkcji: 2014
Gatunek: film dokumentalny
Długość: 60 min.

Podczas międzynarodowego festiwalu w Tromsø film “Jestem Kuba” otrzymał nagrodę Tromsø Palm dla najlepszego filmu pochodzącego z krajów regionu północnego. Produkcja była współfinansowana przez PISF – Polski Instytut Sztuki Filmowej.

Historia Kuby (13 lat) i Mikołaja (8 lat), których rodzice musieli wyjechać do pracy za granicę po upadku rodzinnej firmy. Podczas ich nieobecności, chłopcami opiekują się dziadkowie i sąsiedzi, ale Kuba woli samotnie opiekować się swoim młodszym bratem i robi to najlepiej jak potrafi. W Polsce ok. 100 tys. dzieci pozostaje bez opieki rodzica, który wyjechał za granicę. Z jakimi problemami zmagają się eurosieroty i ich rodzice?

Film wyprodukowany w koprodukcji polsko-norweskiej. Nominowany do Prix Europa 2015. Zdobył Tromsø Palm Award za najlepszy film na Tromsø International Film Festival 2015, ‘Ildfluen’ za najlepszy średniometrażowy film dokumentalny na Den Norske dokumentarfilmfestivalen 2015 oraz Polsko-Niemiecką Nagrodę Dziennikarską im. Tadeusza Mazowieckiego 2015 w kategorii Telewizja. Był również nominowany do Norwegian Gullruten Awards 2015 (The Golden Screen) za najlepszy dokument telewizyjny.

Bracia

Reżyseria: Wojciech Staroń
Scenariusz: Wojciech Staroń
Zdjęcia: Wojciech Staroń
Producent: Staroń-film
Rok produkcji: 2015
Produkcja: Polska
Gatunek: Dokument
Czas trwania: 52’, 70’

„Bracia” najlepszym filmem sekcji Tydzień Krytyki Filmowej na festiwalu w Locarno.

Dwóm braciom udało się uciec z łagru, ale nie mogą uciec od siebie. Kochają się, ale i zarazem nienawidzą. Jeden – marzyciel artysta malarz, drugi – pragmatyk naukowiec, ogień i woda.  Przez całe życie jeden jest zdany na drugiego: w stalinowskim łagrze, w komunistycznej Rosji i po repatriacji w kapitalistycznej Polsce.

Ich barwne życie składa się z nieustannych przeciwności losu, ale we dwóch, pomimo waśni i sporów potrafią je pokonywać. Nie przeszkadza im w tym wiek – 90 i 92 lata – pełni wigoru, humoru wciąż mają mnóstwo nowych, szalonych pomysłów. Marzeniem życia malarza było zorganizowanie wielkiej wystawy swojego malarstwa. Jego sen się spełnia. Wystawia prace w Parlamencie Europejskim w Brukseli. W tym samym czasie płonie jego dom z kilkoma tysiącami obrazów. Traci cały dorobek swego życia. Czy mimo to uda mu się zacząć życie jeszcze raz?

To jest Polska

Reżyseria i Scenariusz:
Filip Jacobson
Jutta Riedel
Mirek Balonis
Angelika Herta

Produkcja: Polska/Niemcy
Gatunek: Mockumentary
Rok produkcji: 2013
Czas trwania: 23 minuty

Film powstał w 2012 roku z inicjatywy polskiego filmowca Filipa Jacobsona przy współpracy z Mirkiem Balonisem, Angeliką Hertą oraz Juttą Riedel. – Wpadliśmy na pomysł, by nakręcić film o panu Mirku, który zdobył fikcyjną nagrodę “Emigranta Roku 2013” – tłumaczy reżyser Filip Jacobson. W rolę pana Mirka, polskiego biznesmena w Niemczech, szczęśliwego męża Niemki, aktywnego działacza w środowisku polonijnym, wielkiego zwolennika porozumienia polsko-niemieckiego, wcielił się współtwórca filmu Mirek Balonis. Film “To jest Polska” jest przykładem dość rzadkiego gatunku filmowego, który przedstawia w formie parodii fikcyjną historię dając jednocześnie złudne wrażenie dokumentu.

Film przygląda się problemowi imigracji z dużą dozą humoru i z przymrużeniem oka. Bo zdaniem niemiecko-polskiej ekipy filmowej to lepsze, niż śmiertelna powaga. – Na zjawisko imigracji patrzy się w Niemczech wyłącznie z perspektywy problemów. Nie dostrzega się w imigrantach ich potencjału. Jest sporo materiałów i dokumentacji na temat imigracji, które są bardzo bolesne. A nas interesuje pytanie, jakie są dobre strony obecności imigrantów – mówi Mirek Balonis. Twórcy filmu nie wykluczają, że być może powstanie dalszy ciąg losów pana Mirka, wzorowego polskiego emigranta.