Stanisław Lenartowicz

Polski reżyser i scenarzysta filmowy. Uważany za twórcę polskiej szkoły filmowej.
Urodzony w 1921 w Dzianowie na Wileńszczyźnie. Jest synem kolejarza. W czasie wojny walczył w AK. W Polsce mieszkał od 1946 i zawodowo związany jest z Wrocławiem. Studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi. Jest także absolwentem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Po studiach rozpoczął pracę w Wytwórni Filmów Oświatowych. Wyreżyserował pod ich egidą między innymi “Miniatury Kodeksu Behema”, które docenione zostały na wielu festiwalach filmowych.
Momentem zwrotnym w jego karierze był jednak jego debiut fabularny “Zimowy zmierzch”. O filmie zrobiło się bardzo głośno, wzbudził mieszane opinie u krytyków i recenzentów, jednak dziś traktowany jest jako pierwszy film zrealizowany wbrew regułom socrealizmu poprzez zerwanie z realizmem. Aleksander Ford próbował zablokować dystrybucję w Polsce mocno ją ograniczając oraz blokując dystrybucję zagraniczną.

Filmem “Pigułki dla Aurelii” dołączył do twórców filmowej Szkoły Polskiej. Najsłynniejszy jednak okazał się film z brawurowymi rolami Elżbiety Czyżewskiej oraz Zbigniewa Cybulskiego pod tytułem “Giuseppe w Warszawie”. Była to komedia wojenna z ukrywanym w Warszawie włoskim dezerterze (zagranym przez Antoniego Cifarielliego).
Portfolio Stanisława Lenartowicza to ponad 20 filmów fabularnych i produkcji telewizyjnych, a wśród nich między innymi – “Zobaczymy się w niedzielę”, komedia “Cała naprzód”, dramat sądowy “To ja zabiłem”, doceniona festiwalowo komedia “Czerwone i złote”, “Pamiętnik pani Hanki” na podstawie powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza oraz filmu psychologicznego “Za rok, za dzień, za chwilę…” ze świetną rolą Krystyny Podleskiej.
Najbardziej udaną i popularną wśród widzów była produkcją kostiumowego serialu TV “Strachy”.
Lenartowicz uczestniczył w pracach Komitetu Kinematografii. Po zakończeniu kariery w 1983 zamieszkał we Wrocławiu, stając się przewodnikiem środowiska filmowego. W 2008 roku otrzymał nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich za dorobek życia. Zmarł w 2010 we Wrocławiu.